Champenois

Champenois (champaignat)
Verbreitig:	Frànkrììch (Champagne-Ardenne, süüdlig Aisne, neerdlig Département Yonne, eeschtlig Seine-et-Marne) Belgia (Prowìnza Namur, Luxemburg)
Linguistischi Klassifikation:	Ìndogermàànischa Schproocha Romàànischa Schproocha Gàlloromàànischa Schproocha Oïl-Schproocha Champenois
Unterteilige:	Langrois, Sennonais, Troyen (drunter Vallage), Briard, Rémois, Ardennais[1]
Schriftsyschtem:	Làtiinisch Àlfàbeet
Offizieller Status
Amtssprooch vo:	—
Anerkannti Minderheitesprooch vo:	Àànärkännung àls „Schprooch vu Frànkrììch“; „iihaimischa regionààla Schprooch“ ìn dr Frànzeescha Gmainschàft vu Belgia
Sproochchürzel
ISO 639-1	—
ISO 639-2	—
ISO 639-3	—

Champenois [ʃɑ̃pənwa](info) (ìn dr Schprooch salbscht sààga m’r lou champaignat) ìsch a Schprooch, wo züa da Langues d’oïl gheert.^[2] Grädd wìrd sa vor àllem ìn dr Champagne,^[3] àwwer àui ìn a pààr Gebiater ìn dr eeschtliga Pikàrdäi, dr neerdliga Burgund un ìm üsserschta Süüda vu Belgia — ìn mehrera Deerfer ìm untera Semois-Tààl.^[4] Sa ìsch àls a arnschthàft gfaahrdana Schprooch iig’schtuuft.^[5]

Ìn Frànkrììch hàt s’ Kültüürminìschteerium Champenois àls „Schprooch vu Frànkrììch“ àànärkännt.^[6][7] Ìn Belgia-n-ìsch sa zitter 1990 vu dr Frànzeescha Gmainschàft àls „iihaimischa regionààla Schprooch“ iig’schtuuft.^{[8][9][10][11]}

1. ↑ The Linguasphere Register : The indo-european phylosector, Linguasphere Observatory. 1999 (englisch, archive.org [PDF; abgerufen am 15. März 2024]). 
2. ↑ Bernard Popelineau: Langues d'Oïl et langue champenoise. In: Lou Champaignat. Nr. 5, 1993 (französisch). 
3. ↑ Hervé Abalain: Le français et les langues historiques de la France. Éditions Jean-Paul Gisserot, Quintin (französisch, Iigschränkti Vorschau uf books.google.de). 
4. ↑ Atlas sonore des langues régionales de France. In: Atlas sonore des langues régionales de France. CNRS, 2020, abgruefen am 14. März 2024 (französisch). 
5. ↑ Champenois. Défense et promotion des langues d'oïl, 2010, abgruefen am 14. März 2024 (français). 
6. ↑ Les langues de France. (PDF) Délégation générale à la langue française et aux langues de France du Ministère de la Culture, 2016, archiviert vom Original am 27. Januar 2023; abgruefen am 14. März 2024 (französisch). 
7. ↑ Bernard Popelineau: Le champenois langue de France. In: Lou Champaignat. 2003 (französisch). 
8. ↑ Langues régionales endogènes. Service des langues régionales endogènes, Fédération Wallonie-Bruxelles, abgruefen am 14. März 2024 (französisch). 
9. ↑ Michel Francard: Wallon, Picard, Gaumais, Champenois. Les langues régionales de Wallonie. De Boeck, Brüssel 2013 (französisch). 
10. ↑ Michel Francard: Langues d’oïl en Wallonie. Bureau européen pour les langues moins répandues, Brüssel 2000, ISBN 1-870675-17-7 (französisch, Iigschränkti Vorschau uf books.google.de). 
11. ↑ Michel Francard: La frontière entre les langues régionales romanes et le français en Wallonie. In: La lexicographie différentielle du français et le "Dictionnaire des régionalismes de France. 2005, S. 45–61 (französisch).