Daozang

De Daozang (Chinees:道藏; Dàozàng); Wade-Giles: Tao Tsang), is de canon van het taoïsme. Ze bestaat uit ongeveer 1400 teksten waaronder de taoïstische basisteksten Daodejing en de Zhuangzi. Ze werden verzameld rond het jaar 400 door taoïstische monniken, in een poging de leer van het taoïsme, inclusief de commentaren en uitleg van de verschillende meesters bij de oorspronkelijke basisteksten, bijeen te brengen. Het geheel werd verdeeld over drie delen, net als de drie manden (Tripitaka) bij het Boeddhisme. Deze drie delen worden ook wel Grotten (opslagplaatsen of verzamelingen) genoemd, en waren gebaseerd op de belangrijkste focus van het taoïsme in Zuid-China uit de tijd dat canon werd samengesteld: op meditatie, op rituelen en op exorcisme.

Deze drie delen werden gebruikt als niveaus voor de inwijding van Tao-meesters, van laag (exorcisme) tot hoog (meditatie). Rond het jaar 500 werden aan de drie delen nog vier supplementen toegevoegd. Deze kwamen voornamelijk uit de oudere taoïstische basisteksten, behalve een die werd ontleend aan een aparte en al gevestigde filosofie, bekend als de "Weg van de Hemelse Meesters".

Dit alles kan de indruk wekken dat de canon strak georganiseerd is, wat niet het geval is. Hoewel de huidige canon de verdeling in drie divisies kent, zijn er flinke vertakkingen in de samenstelling door de latere toevoeging van commentaren, openbaringen en teksten die verder uitweiden over de kerndivisies.