Dieremishandeling

Wreedheid teenoor diere, ook bekend as dieremishandeling of verwaarlosing, is die lyding of skadeberokkening van diere as gevolg van weerhouding of doelbewuste opdrag deur die mens. In 'n nouer verband kan dit die skadeberokkening of lyding vir spesifieke prestasies wees, soos die doodmaak van diere vir kos, vir hul pels of selfs hul tande; menings verskil oor die mate van wreedheid wat verband hou met 'n gegewe slagmetode. Wreedheid teenoor diere sluit soms skade of lyding as 'n doel op sigself in. Met ongeveer 65 miljard diere wat jaarliks vir voedsel doodgemaak word, is plaasdiere die diere wat die meeste aan wreedheid onderwerp word.

Verskillende benaderings tot wette rakende dieremishandeling kom in verskillende jurisdiksies regoor die wêreld voor. Byvoorbeeld, sommige wette beheer die metodes waarop diere vir voedsel, klere of ander produkte doodgemaak word, en ander wette handel oor die aanhou van diere vir vermaak, opvoeding, navorsing of as troeteldiere. Daar is 'n aantal konseptuele benaderings tot die kwessie van wreedheid teenoor diere.

Die posisie van dierewelsyn is byvoorbeeld van mening dat daar niks inherent verkeerd is met die gebruik van diere vir menslike doeleindes, soos kos, klere, vermaak, pret en navorsing nie, maar dat dit gedoen moet word op 'n manier wat onnodige pyn en lyding tot die minimum beperk, 'n benadering waarna daar soms as 'menslike' behandeling verwys word.

Kampvegters wat die nuttigheid van diere voorop stel argumenteer vanuit die posisie van koste en voordele en wissel in hul gevolgtrekkings oor die toelaatbare behandeling van diere. Sommige van hulle pleit vir 'n sagter benadering wat nader aan die dierewelsynsposisie is, terwyl ander vir 'n posisie wat met diereregte ooreenstem, argumenteer. Teoretici van diereregte kritiseer hierdie standpunte en voer aan dat die woorde "onnodig" en "menslik" onderworpe is aan uiteenlopende interpretasies, en dat diere basiese regte het. Hulle sê dat die enigste manier om diere se beskerming te bewerkstellig, is om hul status as eiendom te beëindig en te verseker dat hulle nooit as 'n nie-lewende ding hanteer word nie.