Gatzgabetze

Gatzgabetzea ur gaziari mineralak erauzteko prozesua da. Zentzu orokorragoan, edozein substantziari gatza eta mineralak kentzeari deritzo^[1].

Ura gatzgabetze prozesuan beharrezkoa da itsasontzietan. Itsasoko uraren gatzgabetze irtenbide paregabea da uraren urritasunaren arazoa konpontzeko. Itsasoak hainbat aukera eskaintzen dizkigu; haien artean, ur gez eta edangarria lortzea. Hartu behar dugu kontuan, naturan gatzgabetze-prozesua era naturalean gertatzen dela uraren lurrunketa prozesuan eguzkiaren energiarekin. Munduko uraren gehiengoa ur gazia da. Beraz, ur geza nahiko garestia da eta horren ondorioz ur gazia geza bihurtzeko modu desberdinak asmatu dira. Gaur egun, urari gatza kentzeko teknika erabilienak bi taldetan banandu daitezke; lurrunketa edo destilazio bidezko gatzgabetzea eta alderantzizko osmosi teknika. Gatzgabetzea naturan ematen den prozesu natural bat da, non ura eta gatza elkarrekin disolbatuta dauden eta energia bat emanda, bi osagaiak banandu egiten diren. Itsasoko ozeanoak munduko ur erreserba handienak dira, baina uraren % 3,5 pisuan, uretan disolbatutako gatzak dira. Itsasoko urak gutxi gorabehera, 35000 ppm-ko kontzentrazioa du uretan. Gatzgabetze sistemak erabili ondoren lortu nahi den kontzentrazioa 100 eta 500ppm bitartekoa izan beharko da Munduko Osasunaren Organizazioak esaten duen moduan. Munduko itsaso desberdinek gatz maila desberdinak dituzte baina orokorrean aldea ez da oso handia, beraz edozein uri kendu diezaiokegu gatza. Uraren gatz kontzentrazioa zenbat eta handiago izan, gatz hondakinak handiagoak izango dira, eta adibidez osmosiaren teknika erabiliz gero, mintzak lehenago aldatu beharko dira. Itsaso Baltikoan (TDS de 7.000 mg/L), Itsaso Gorrian (45.000 mg/L). Uraren egitura kontuan beharreko gauza da, alderantzizko osmosiaren prozesua egiterakoan. Gatz ehuneko altua izateak, presio osmotiko altuagoa egotea eragingo du. Beste aldetik, kontuan hartu beharrekoa da ur horrek daukan partikula eseki kantitatea; hori kontuan ez izateak, partikulen pilatzea ahalbidetuko du.

1. ↑ Panagopoulos, Argyris; Haralambous, Katherine-Joanne; Loizidou, Maria. (2019-11-25). «Desalination brine disposal methods and treatment technologies - A review» Science of The Total Environment 693: 133545.  doi:10.1016/j.scitotenv.2019.07.351. ISSN 0048-9697. (Noiz kontsultatua: 2019-10-27).