Nywerheidsektor

Die Nywerheidsektor of vervaardigingsektor is die deel van die ekonomie wat deur die produksie en verwerking van goedere in fabrieke gekenmerk word, normaalweg met 'n hoë graad van meganisering en outomatisering – in teenstelling met produsering deur handearbeid.^[1] Dit word ook apart beskou van ander sektore of takke van die ekonomie wat natuurlike hulpbronne produseer, en sektore wat dienste lewer (tersiêre sektor). Industrieë (Lat Industria: bedrywigheid, ywer), in die algemeen, is die produksie van ekonomiese goedere, produkte en dienste. Die industrie is opgedeel in verskeie industriële takke wat elk 'n spesifieke gedeelte van die ekonomie beslaan.

In die ekonomiese wetenskap val die vervaardigingsektor en bounywerheid in die sekondêre sektor van die ekonomie, waarnaas landbou en mynbou, die primêre sektor genoem word.

Produkte wat vervaardig word kan verdeel word in:

• Kapitaalgoedere
• Verbruikersgoedere

Die vervaardigingsektor word verdeel in:

• Swaar nywerheid, 'n bedryf wat een of meer eienskappe soos groot en swaar produkte behels; groot en swaar toerusting en fasiliteite (soos swaar toerusting, groot masjiengereedskap, groot geboue en grootskaalse infrastruktuur); of komplekse of talle prosesse. As gevolg van daardie faktore behels swaar nywerhede hoër kapitaalintensiteit as ligte nywerhede, en is ook dikwels meer swaar siklies in investering en indiensneming.
• Ligte nywerheid, nywerhede wat gewoonlik minder kapitaal-intensief is as swaar nywerhede, en meer verbruikersgeoriënteerd is as wat dit besigheidsgerig is. Daar word tipies kleiner verbruikersgoedere geproduseer, normaalweg vir eindgebruikers, eerder as tussenprodukte vir gebruik deur ander industrieë. Ligte nywerheidsfasiliteite het tipies 'n kleiner omgewingsimpak as dié wat met swaar nywerhede geassosieer word, daarom sal ligte nywerhede waarskynlik naby woongebiede toelaat word.

1. ↑ Van Niekerk, Ryk, Vertrouevlakke in die vervaardigingsektor neem toe, Moneyweb, 2 Nov 2020