Toeristenbelasting

Onder de naam toeristenbelasting kan in Nederland door een gemeente of een openbaar lichaam BES een belasting worden geheven van natuurlijke personen die binnen de gemeente of openbaar lichaam verblijf houden, maar niet als ingezetene in de gemeentelijke basisadministratie van persoonsgegevens zijn ingeschreven (artikel 224 Gemeentewet) of niet-ingezetene zijn (artikel 53 FinBES).

Artikel 224 Gemeentewet luidt:

1. Ter zake van het houden van verblijf binnen de gemeente door personen die niet als ingezetene in de gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens zijn ingeschreven, kan een toeristenbelasting worden geheven.
2. Voor zover de belasting wordt geheven van degene die gelegenheid tot verblijf biedt, is deze bevoegd de belasting als zodanig te verhalen op degene ter zake van wiens verblijf de belasting verschuldigd wordt.

Voor het antwoord op vragen als wie geldt als de belastingplichtige, wat het voorwerp is van de belasting, wat het belastbare feit is, wat de heffingsmaatstaf is en het tarief, dient de belastingverordening van de betreffende gemeente of openbaar lichaam te worden geraadpleegd (artikel 217 Gemeentewet of artikel 41 FinBES).

Vaak gaat het (ook om praktische redenen) alleen om overnachtingen. Veelal wordt de belasting geheven van degenen die gelegenheid tot verblijf bieden (hoteleigenaren, appartementshouders). In sommige gemeenten worden verschillende tarieven gerekend per verblijfstype, zoals campings en hotels.

Soms wordt ook dagverblijf belast; op Terschelling bijvoorbeeld wordt apart belast het verblijf overdag op de dag van aankomst; bij overnachting komt daar het bedrag per nacht bij. De reder int de belasting voor de eerste dag en draagt die af.^[1]

Wie in de gemeente overnacht waar je bent ingeschreven in de basisadministratie, hoeft deze belasting niet te betalen.

1. ↑ De beide rederijen hanteren verschillende systemen: Rederij Doeksen int de belasting op de heenreis, EVT voor de helft op de heenreis en voor de helft op de terugreis.