1 results found for: “General_Mobilization”.

Main result

Revolucion

Una revolucion es un capvirament subte d’un regim politic per la fòrça. Dins sa forma contemporanèa, la practica revolucionària apareis sonque a la fin del sègle XVIII, al moment ont se generaliza en Occident la pensada reflexiva, quand l'Umanitat se pensa coma tal e formula los principis dels sieu govèrn. Es l'epòca ont Adam Smith en Anglatèrra lança las basas del liberalisme e ont en França Jean-Jacques Rousseau, amb son Contracte social, basts losí fondaments de la democracia modèrna. Dos eveniments politics son atal considerats coma las primièras grandas revolucions de l'istòria: en 1776, la revolucion americana (que correspond a la naissença dels Estats Units d'America) puèi en 1789 la Revolucion francesa (que marca l'aveniment de la Republica en França). Al sègle XIX, lo Francés Tocqueville es lo primièr intellectual a portar un agach critica sul movement revolucionari que se dissocia pas d'una tendéncia de las nacions a s'instituir en Estats (centralizats o federats, mas als poders de contunh espandits), alara que, fàcia a las inegalitats creissentas qu'engendra lo capitalisme, l'Alemand Karl Marx desvelopa los primièrs apròches teotics de la revolucion, per tòca d'acabar amb las inegalitats socialas provocadas pel capitalisme dins los païses industrializats. Al sègle XX, se reclamant de Marx, lo marxisme-leninisme (en URSS), lo maoïsme (en China) e las revolucions del tèrç mond (subretot en Africa e en America latina) son los ensags màger per capvirar lo capitalisme e li opausar d'autres modèls. Mas aquestas experiéncias fan pas que contunhar de conflictes de classa e subretot de graves mancas a las libertats individualas, que los « intellectuals d'esquèrra », en Occident, veiran sonque mai tard. En 1989, la casuda del Mur de Berlin precipita, en Euròpa de l'Ést puèi en URSS, lo capvirament de las dictaturas comunistas alara qu'a l'Oèst, las politicas de desregulacion menadas per Ronald Reagan als EUA e Margaret Thatcher en Grand Bretanha marcan lo declin del socialisme coma modèl alternatiu al capitalisme e l'egemonia d'aqueste darrièr dins lo mond entièr: las « leis del mercat » s'impausan sempre mai coma « naturalas » a las populacions. Aquestas, malgrat la pujada en poténcia de la pauretat, del caumatge, de la precaritat e de las inegalitats socialas,son vencudas pels gost del confòrt material e de la consomacion de massa. L'esperit individualista pren de fach lo pas sus l'esperit revolucionari e los ideals de justícia.