Niki Lauda

Niki Lauda
Lauda in 2014. Sy gesig is verbrand tydens 'n ernstige renongeluk in 1976.
Geboortedatum	(1949-02-22)22 Februarie 1949
Geboorteplek	Wene, Oostenryk
Sterfte	20 Mei 2019 (op 70) Zürich, Switserland
Volle naam	Andreas Nikolaus Lauda
Nasionaliteit	Oostenryker
Aktiewe jare	1971–1979, 1982–1985
Ou span(ne)	March, BRM, Ferrari, Brabham, McLaren
Inskrywings	177 (171 wegspringkere)
Kampioenskappe	3 (1975, 1977, 1984)
Oorwinnings	25
Podiums	54
Loopbaanpunte	420.5
Voorste wegspronge	24
Vinnigste rondtes	24
Eerste F1-wedren	1971 Oostenrykse Grand Prix
Eerste wen	1974 Spaanse Grand Prix
Laaste wen	1985 Hollandse Grand Prix
Laaste inskrywing	1985 Australiese Grand Prix

Andreas Nikolaus "Niki" Lauda (22 Februarie 1949 in Wene, Oostenryk – 20 Mei 2019 in Zürich, Switserland)^[1] was 'n Oostenrykse Formule Eenrenjaer en 'n driemalige Formule Een Wêreldjaerskampioen, in 1975, 1977 en 1984, en is die enigste jaer in Formule Een-geskiedenis wat 'n kampioen was by beide Ferrari en McLaren, twee van die sport se suksesvolste vervaardigers. Hy was aktief betrokke in die F1-rensport, as nie-uitvoerende voorsitter van die Mercedes AMG-span tot en met sy afsterwe.

Hy was 'n lugvaart-entrepreneur wat drie lugdienste gestig en bestuur het: Lauda Air, Niki en Lauda. Hy was ook vir twee jaar 'n konsultant vir Scuderia Ferrari en spanbestuurder van die Jaguar Formule Een-renspan. Daarna het hy tydens Grand Prix-naweke as 'n kenner vir Duitse TV gewerk en was die nie-uitvoerende voorsitter van Mercedes-AMG Petronas Motorsport, waarin Lauda 10% besit het.^[2]

Lauda het na vore getree as Formule Een se sterjaer met 'n 1975-kampioenskapoorwinning en was die voorloper in die 1976-titelstryd. Lauda is ernstig beseer in 'n ongeluk tydens die Duitse Grand Prix van 1976 terwyl hy by die Nürburgring gejaag het; tydens 'n ongeluk het sy Ferrari 312T2 in vlamme uitgebars wat byna tot sy dood gelei het nadat hy warm giftige dampe ingeasem het en ernstige brandwonde opgedoen het.^[3] Hy het oorleef en genoegsaam herstel om net ses weke later weer by die Italiaanse Grand Prix te jaag. Alhoewel hy daardie jaar se titel met net een punt aan James Hunt afgestaan het, het hy sy tweede kampioenskap die jaar daarna gewen, tydens sy laaste seisoen by Ferrari. Na 'n paar jaar by Brabham en twee jaar se onderbreking het Lauda teruggekeer en vier seisoene vir McLaren tussen 1982 en 1985 gejaag, waartydens hy die 1984 -titel met 'n halwe punt teen sy spanmaat Alain Prost gewen het.

Niki Lauda is op 22 Februarie 1949 in Wene, Oostenryk, gebore in 'n ryk papiervervaardigersgesin.^[4][5] Sy oupa aan vaderskant was die Weens-gebore nyweraar Hans Lauda.^[6]

Lauda het 'n renjaer geword ten spyte van sy gesin se afkeur.^[7] Nadat hy met 'n Mini begin het,^[8] het Lauda aanbeweeg na Formule Vee,^[9] soos normaalweg in Sentraal-Europa was, maar vinnig opgeskuif om in privaat Porsche- en Chevron -sportmotors te jaag.^[10] Met sy loopbaan tot stilstand, het hy 'n £ 30 000 banklening aangegaan,^[11] wat deur 'n lewensversekeringspolis gedek was, om in 1971 sy pad in die jong March -span as 'n Formule Twee -jaer te koop.^[12] Weens sy familie se afkeur het hy 'n voortdurende vete met hulle gehad oor sy wedren-ambisies en het verdere kontak laat vaar.^[13]

Lauda is gou tot die Formule Een-span bevorder, maar het vir March in Formule Een en Formule Twee in 1972 gejaag. Alhoewel hierdie motors goed was en Lauda se bestuursvernuf die March-hoof Robin Herd beïndruk het, was March se 1972 Formule Een-seisoen katastrofies. Miskien het die laagtepunt van die span se seisoen by die Kanadese Grand Prix by Mosport Park gekom, toe beide March-motors binne drie rondtes van mekaar, net verby driekwart van die renafstand, gediskwalifiseer is. Lauda het in 1973 nog 'n banklening aangegaan om hom in die BRM-span in te koop. Lauda was dadelik vinnig, maar die span was aan die agteruitgaan; hoewel die BRM P160E vinnig en maklik was om te bestuur was dit nie betroubaar nie en sy enjin het nie genoeg krag gelewer nie. Lauda se gewildheid was aan die toeneem nadat hy daardie jaar derde by die Monaco Grand Prix geëindig het, wat daartoe gelei het dat Enzo Ferrari in hom belang gestel het. Toe sy BRM-spanmaat Clay Regazzoni in 1974 vertrek het om weer by Ferrari aan te sluit, het spaneienaar Enzo Ferrari hom gevra wat hy van Lauda dink. Regazzoni het so gunstig van Lauda gepraat dat Ferrari hom dadelik onderteken het en hom genoeg betaal het om sy skuld te vereffen.

1. ↑ (af) F1-legende Niki Lauda sterf, Maroela Media, 21 Mei 2019
2. ↑ (en) "Mercedes give Toto Wolff and Niki Lauda new long-term contracts". skysports.com. Besoek op 22 Februarie 2017.
3. ↑ Daily Express pp. 1, 8 & 16 Battle for Lauda's Life Monday 2 August 1976 "Heroes pull world champion from race wreck."
4. ↑ (en) "Niki Lauda – Facts, Biography, & Crash". Encyclopedia Britannica. Besoek op 4 Junie 2019.
5. ↑ (en) Moulson, Geir. "Three-time F1 champ, aviation entrepreneur Niki Lauda passes away at 70". Spin.ph. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Junie 2019. Besoek op 4 Junie 2019.
6. ↑ (de) "Lauda, Hans". www.aeiou.at. Besoek op 16 Mei 2010.
7. ↑ (en) "Niki Lauda has sadly passed away". Top Gear. 21 Mei 2019. Besoek op 21 Mei 2019.
8. ↑ "Obituary: Niki Lauda, 1949–2019". Motorsport Magazine. Besoek op 21 Mei 2019.
9. ↑ (en) "Niki Lauda passes away: All you need to know about the Austrian Formula One legend who defied death on the tracks". First Post. 21 Mei 2019. Besoek op 21 Mei 2019.
10. ↑ "Obituary: Niki Lauda, three-times F1 World Champion who recovered from horrific accident". Herald Scotland. Besoek op 21 Mei 2019.
11. ↑ "Vale: Niki Lauda". Auto Action. 21 Mei 2019. Besoek op 23 Mei 2019.
12. ↑ "That was the power and the persuasiveness that Niki Lauda had". Motorsport Magazine. Besoek op 21 Mei 2019.
13. ↑ (de) Was sind überhaupt Freunde?. In: Süddeutsche Zeitung. 9 Julie 2010.