Casa de Bonaparte

Casa de Bonaparte
dinastía
Formáu por	Príncipe de Canino y Musignano (es) , Emperador de los franceses (es) , Re di Roma, Reinu d'Holanda y Napoleón II Bonaparte
Estáu	Francia
Fundador/a	Napoleón Bonaparte
Propiedaes	Maison des Milelli, Ajaccio (en)

D'orixe italianu, la Casa de Bonaparte, Dinastía Bonaparte o Casa Imperial de Francia (orixinalmente Buonaparte) son tolos descendientes de Carlo Buonaparte y María Leticia Ramolino, padres del emperador francés Napoleón Bonaparte, quien foi escoyíu primer cónsul de Francia el 10 de payares de 1799 cola ayuda del so hermanu, Luciano Bonaparte, presidente del Conseyu de los Quinientos en Saint-Cloud. Napoleón I foi coronáu emperador de los franceses de 1804 a 1815; la familia Bonaparte tamién tuvo reis n'España, Holanda, Nápoles, Westfalia y un segundu emperador de los franceses, Napoleón III. Les persones que sofitaben el reináu de los Bonaparte yeren llamaos Bonapartistas.

La familia, formalmente conocida como Buonaparte (equivalente a «bon partíu»), yera parte de la nobleza inferior italiana proveniente de Toscana, d'orixe lombardu asitiada en Lunigiana. D'ende la familia treslladar a Florencia y ellí estremóse en dos: La orixinal, Buonaparte-Sarzana, quedó asitiada en Florencia y la caña de Francesco Buonaparte, que se treslladó a Córcega nel sieglu XVI cuando la islla yera posesión xenovesa. L'escudu d'armes orixinal de los Buonaparte ye en campu de gules, una doble barra d'oru acompañada a lo cimero y no baxo d'una estrella de cinco puntes del mesmu metal. Dichu escudu presentábase afatáu de cascu y lambrequín de gules y oru. En 1804, Napoleón camudó l'escudu d'armes de los Buonaparte por l'escudu d'armes imperial Bonaparte. El cambéu aplicar a tolos Bonaparte, sacante Luciano Bonaparte.

Siguiendo la so conquista n'Europa occidental, Napoleón Bonaparte coronó al so hermanu Xosé Bonaparte (1768–1844) de primeres rei de Nápoles (1806–1808) y dempués rei d'España (1808–1813); tamién nomó al so tercer hermanu Luis (1784–1860) rei de Westfalia (1807–1813), una pequeña rexón del norte d'Alemaña.

El fíu de Napoleón, Napoleón Francisco José Carlos Bonaparte (1811–1832), foi fechu rei de Roma (1811–1814), y proclamáu emperador como Napoleón II el 22 de xunu de 1815, tres l'abdicación del so padre (de resultes de la derrota na batalla de Waterloo), dexando de selo'l día 7 de xunetu del mesmu añu, cola entrada de los aliaos y partidarios de Lluis XVIII en París.^[1] Carlos Luis Napoleón Bonaparte (1808–1873), fíu de Luis Bonaparte, foi presidente de Francia de 1848 a 1852 y emperador de 1852 a 1870 col nome de Napoleón III; el so fíu, Eugène Bonaparte (1856–1879) tamién llamáu'l príncipe imperial, morrió combatiendo a los zulús en Natal, Sudáfrica. Cola so muerte, la casa de Bonaparte perdió la mayor parte de la so influencia política.

A pesar del so orixe humilde, ye considerada anguaño como una de les Dinastíes más influyentes y poderoses de la historia moderna, llegando a gobernar les 3/4 partes d'Europa centro-occidental y exercer una inmensa inflúi sobre'l desenvolvimientu de la historia militar y política contemporánea.

1. ↑ [1][2]