Patente de corsu

La patente de corsu (del llatín cursus, «carrera») yera un documentu apurríu polos monarques de les naciones o los alcaldes de les ciudaes (nel so casu les corporaciones municipales), pol cual el propietariu d'un navío tenía permisu de l'autoridá p'atacar barcos y poblaciones de naciones enemigues.^[1] D'esta forma'l propietariu convertir en parte de la marina del país o la ciudá espendedora.

Les patentes de corsu fueron bien utilizaes na Edá Media y la Edá Moderna cuando les naciones nun podíen costearse marines propies o non lo suficientemente grandes. D'esta forma Francia, Inglaterra y España emplegar llargamente. Tamién fueron usaes poles naciones americanes mientres les guerres d'independencia. Abolir en 1856 nel Tratáu de París, que dio fin a la guerra de Crimea. La Constitución Nacional d'Arxentina caltuvo hasta 1994 una clausa qu'atribuyía al Congresu Nacional: 22. Conceder patentes de corsu y de represalies, y establecer reglamentos pa les preses.

1. ↑ Esti términu apaez nel Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana. Ver: corsu