Reinu d'Arles

	reinu
Alministración
Capital	Arles
Llingües oficiales	llatín
Xeografía
Coordenaes	43°40′37″N 4°37′43″E / 43.676944°N 4.628611°E

El reinu d'Arles (o Arelato) foi un dominiu francu-burgundiu o puramente borgoñón con capitalidad na ciudá d'Arles, establecíu nel añu 933 al axuntase los territorios que, esgazaos del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu dempués del interregno asocedíu a la muerte del emperador Carlos III el Gordu en 888, formaron el reinu de l'Alta Borgoña y el reinu de la Baxa Borgoña. Estos territorios taben asitiaos respeutivamente al norte y al sur de la cuenca del ríu Ródanu, dende la so nacencia nos Alpes hasta la so desaguada nel mar Mediterraneu.

Foi gobernáu por reis independientes hasta l'añu 1032, cuando cayó de nuevu na órbita del Sacru Imperiu Romanu Xermánicu. Dempués de 1032, la esistencia del Arelato como poder central de los sos territorios foi puramente de iure, estremáu en pequeños dominios feudales que fueron cayendo en poder de los sos vecinos (reinu de Francia, cantones helvéticos, etc.), hasta que la práutica totalidá de los sos postreros remanentes pasaron finalmente al reinu de Francia, en 1378. Unu d'esos postreros remanentes, el condáu de Saboya (convertíu en ducáu de Saboya en 1416), pue ser consideráu como l'herederu del reinu d'Arles, pos a lo llargo de los siguientes sieglos llogró axuntar parte de los territorios del citáu reinu, hasta que la Revolución francesa espulsó a la Casa de Saboya de la cuenca del Ródanu faciéndola bascular escontra El Piamonte ya Italia. Dende ellí encabezaron el procesu d'Unificación Italiana y convirtiéronse en reis d'Italia reunificada.