Arapsko poluostrvo

Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). Ako se pravilno ne potkrijepe pouzdanim izvorima, sporne rečenice i navodi mogli bi biti izbrisani. Pomozite Wikipediji tako što ćete navesti validne izvore putem referenci te nakon toga možete ukloniti ovaj šablon.

Arapsko poluostrvo (arapski شبه الجزيرة العربية), poluostrvo u jugozapadnoj Aziji između Crvenog i Arapskog mora te Perzijskog, Omanskog i Adenskog zaliva. Obuhvata oko 3.000.000 km², a većinom se sastoji od pustinje. Arapsko poluostrvo je važan dio veće regije Bliskog istoka, te ima kritično važnu geopolitičku ulogu zbog svojih ogromnih rezervi nafte i prirodnog plina.

Obale poluostrva omeđene su Crvenim morem i zalivom Aqaba na (jugo)zapadu, Arapskim morem (dio Indijskog okeana) na jugoistoku, te Omanskim zalivom, Hormuzom i Perzijskim zalivom na sjeveroistoku. Sjeverna granica poluostrva određena je kolizijskom zonom Zagrosa, planinske visoravni na kojoj se zbiva kontinentski jaz između arapske ploče i Azije. Arapsko poluostrvo se geografski spaja sa Sirijskom pustinjom bez jasne linije razgraničenja.

Geološki je ova regija zapravo Arapski potkontinent jer leži na istoimenoj tektonskoj ploči koja se sve više udaljava od sjeveroistočne Afrike (formirajući Crveno more), te podvlači pod euroazijsku ploču (formirajući planine Zagrosa). Sastav se stijena sistematski razlikuje kroz Arabiju. Najstarije stijene izložene na Arapsko-nubijskom štitu blizu Crvenog mora prekrivene su ranijim sedimentima koji postaju mlađi prema Perzijskom zalivu. Možda najbolje očuvani ofiolit na Zemlji, ofiolit Semail, leži izložen u planinama UAE-a i sjevernog Omana.

Arapsko poluostrvo je pretežno valovit (prosječna visina 500-1000 m) s velikim pustinjskim područjima (Nefud, Rub'al Khali) i osamljenim granitnim masivima. Na rubnim dijelovima prelazi u planinske krajeve (najviši ispon 3760 m). Uz Perzijski zaliv izdvaja se prostrana do 150 km široka obalna ravnica. Obale su pretežno ravne i pješčane.

U regiji prevladava pustinjska klima sa znatnim dnevnim i godišnjim kolebanjima temperature i vrlo malom količinom padavina (do 100 mm godišnje). Stalnih površinskih tokova i jezera nema, a suhe doline povremenih vodenih tokova (vadi) duge su često do nekoliko stotina km. Ispod površine velikog dijela poluostrva postoje obilni drevni akviferi (vodonosnici), a na mjestima gdje voda izbija na površinu formiraju se oaze (npr. oaze Al-Hasa i Qatif) koje omogućuju razvoj poljoprivrede.

Biljni pokrov veoma je oskudan (kserofitno grmlje, rijetka trava), a životinjski svijet uglavnom čine vrste koje su se prilagodile aridnoj klimi pustinje. Monsunske lišćarske šume razvijene su samo na vlažnijim (500-750 mm) padinama planinskog područja južnog i jugoistočnog dijela poluostrva. U oazama dobro uspijeva palma.

Smatra se da je poluostrvo bilo izvorna domovina protosemitskim narodima, precima svih semitskih naroda u regiji – Akađana, Arapa, Asiraca, Hebreja itd. Arapsko poluostrvo je bio kolijevka arapskog jezika (koji se proširio izvan poluostrva zajedno s islamskom religijom tokom ekspanzije islama započete u 7. vijeku n. e.), a još uvijek održava malehno stanovništvo govornika južnosemitskih jezika poput mehrija i shehrija, ostataka jezične porodice koja je imala veću važnost u ranijim historijskim razdobljima kada je cvjetalo kraljevstvo Sheba u južnom dijelu poluostrva (današnji Jemen i Oman).