Holin

Holin
Općenito
Hemijski spoj	Holin
Druga imena	Bilinurin, (2-Hidroksietil)trimetilamonij 2-Hidroksi-N,N,N-trimetiletanaminij kation, sa nedefiniranim brojem aniona, X
Molekularna formula	(CH3)3 N + (CH2)2OHX–
CAS registarski broj	62–49–7
SMILES	C[N+](C)(C)CCO
InChI	1S/C5H14NO/c1-6(2,3)4-5-7/h7H,4-5H2,1-3H3/q+1
Kratki opis	EC-broj: 200–655–4
Osobine1
Molarna masa	104,17080
Tačka ključanja	305
Rizičnost
NFPA 704	0 0 0
1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima.

Holin (grč. χολή – holin = žuč) je dušična baza iz kompleksa vitamina B. Ulazi u sastav mnogih molekula koje imaju značajne funkcije u organizmu, kao što su fosfilipidi (lecitin, acetilholin i druge supstance). Pored toga, učestvuje i u transporti masti i holesterola, iz jetre u krv. Omogućava i normalan tok nervnih impulsa, uključujući i u intelektualnim procedima, kao što je pamćenje, npr.

Ovaj nutrijent je je topiv u vodi, obično grupisani u okviru pomenutog kompleksa. Uglavnom obuhvata različite amonijačne soli, koje sadrže N, N, N–trimetiletanolamonij kalcija (X– na desnoj strani označava nedefiniran broj aniona).

Kationi se javljujaju u glavi grupa fosfatidilkolin i sfingomijelin, dviju klasa fosfolipida kojim su bogate ćelijske membrane. Holin je molekulski prekursor neurotransmitera acetilholina, koji kontrolira u mnoge funkcije, uključujući i memoriju i kontrolu mišića.^[1][2][3][4]

Da bi ostale zdrave, neke životinje moraju uzimati holin iz hrane. Za ljude, holin nije esencijalni nutrijent, osim ako je hrana lišena metionina i folata. Koristi se u sintezi komponenti ćelijske membrane. U 2005. Nacionalni odbor za zdravlje i hranu SAD je saopćio da samo 2% žena u postmenopauzi konzumira preporučen unos holina.

1. ^ Hunter G. K. (2000): Vital Forces. The discovery of the molecular basis of life. Academic Press, London 2000, ISBN 0-12-361811-8.
2. ^ Nelson D. L., Cox M. M. (2013): Lehninger principles of biochemistry. W. H. Freeman and Co., ISBN 978-1-4641-0962-1.
3. ^ Hall J. E., Guyton A. C. (2006): Textbook of medical physiology, 11th edition. Elsevier Saunders, St. Louis, Mo, ISBN 0-7216-0240-1.
4. ^ Mader S. S. (2000): Human biology. McGraw-Hill, New York, ISBN 0-07-290584-0; ISBN 0-07-117940-2.