Konstitutivni narod

Konstitutivni narod je pojam koji je prvobitno korišten da definiše kojim narodima se kao domovina daje republika u sastavu SFR Jugoslavije, a danas se koristi kao termin za narode koji dijele zajedničku teritorijalnu cjelinu jedne države, a kojih ima dovoljno da se ne smatraju nacionalnom manjinom. Iako je SFRJ izgrađena kao zajednička država Slovenaca, Hrvata, Srba, Makedonaca, Crnogoraca i Muslimana (Bošnjaka), u nastojanju da se istakne isključiva priroda svake od republika, u Ustavu je definisan termin konstitutivni narod.

U SFR Jugoslaviji zvanično je postojalo ukupno šest naroda (Slovenci, Hrvati, Muslimani, Srbi, Crnogorci i Makedonci) koji su imali status konstitutivnog naroda u svakoj republici. Pored toga, jugoslavenska terminologija je koristila još dva termina - nacionalnosti i etničke grupe. Među nacionalnostima bili su pripadnici brojnih nacionalnih manjina (Albanci, Mađari, Italijani, Bugari, Česi, Slovaci, Rumuni, Rusini) koji su bili vezani za određenu teritoriju unutar države (npr. za Albance SAP Kosovo, za Mađare, Slovake, Rumune, Rusine SAP Vojvodina, za Italijane Istra, itd.), dok etničke grupe (koje su uključivale Rome i Jevreje)^{[nedostaje referenca]} nisu bile vezane za određenu teritoriju.