Deklaracio de Manilo

La Deklaracio de Manilo^{[1] [2]}sekve de la Tutmonda Turisma Konferenco, organizita de la Monda Organizaĵo pri Turismo, okazinta en Manilo, Filipinoj, de la 27-a de septembro ĝis la 2-a de oktobro 1980, atentigis pri tio ke:

- la enlanda turisma oferto de ĉiu lando estu ligita al la aliaj sektoroj de nacia vivo,

-  oni devas atenti pri lokaj komunumoj rilate al turismaj strategioj,

- la plibonigo de la kvalito de la nacia kaj internacia turisma oferto, la trejnado kaj informado de turismaj kompanioj, kaj la nacia turisma planado estu submetitaj al periodaj taksadoj.

Ĝi ankaŭ emfazas kunlaboron inter la publika kaj privata sektoroj kaj inter malsamaj landoj.

Ĝi kredas, ke bona nacia kaj internacia turisma politiko estas utila al la landoj, kondiĉe ke ĝi estas bone pripensita kaj respektas la kulturan heredaĵon kaj la medion.

Ĝi memorigas, ke devas esti teknologia kunlaboro por redukti turismajn produktokostojn, plibonigi ĝian kvaliton, disvolvi turismon kaj plani ĝin.

Rilate al la homaj rimedoj, ĝi opinias, ke

- la turisma disvolviĝo devas esti farita de kvalifikitaj homoj,

- la kvalito de la turismo estas determina faktoro por la imago de la landoj,

- la problemoj de faka edukado devas esti prioritato^[3].

1. ↑ (fr) Robert C. Lonati, Declaration lors de la Conference Mondiale sur le Tourisme tenue a Manille du 27 septembre au 10 octobre 1980, OMT, 1981, 13 paĝoj.
2. ↑ (fr) À la conférence de Manille. Le tourisme, passeport pour la paix ou nouvelle arme économique ?, Le Monde, la 10-an de oktobro 1980.
3. ↑ Declaración de Manila