La Dio de la Abrahamaj religioj estas la ununura dio de la judismo, la kristanismo, la islamo, la Dio de la Biblio) kaj de la Korano, de duono de la homaro.
Arabe li nomiĝas Alaho, ne aparte islama nomformo sed same por islamanoj, judoj kaj kristanoj. Laŭ multaj kristanoj (sed ne ĉiuj), oni lin distinguas persone sed ne esence de la aliaj du eroj de la Sankta Triunuo. Laŭ gnostikismo, li ja kreis la mondon, sed estas nur malbona demiurgo, ne la Plejalta Dio.
La Tanaĥo juda, kiun la kristanoj nomas la Malnova Testamento, lin nomas ĉefe Javeo, en hebrea lingvo יהוה (JHVH), mislegita en la mezepoko kiel "Jehovo", formo ankoraŭ uzita en la 19a jarcento.[1]
Ĉar la Biblio rilatigas la nomon יהוה (JHVH) kun tiu verbo hebrea, kiu povas signifi "esti", la franco Pierre Robert, konata kiel Olivétan, tradukis יהוה (JHVH) franclingve kiel "la Eternulo", traduko uzita ĝis antaŭ nelonge de francaj protestantoj.[2][3][4] Tiel li forlasis la pli ol miljaran tradician tradukon "la Sinjoro" (greke Κύριος, latine Dominus), tradukon kiun oni trovas ankaŭ en la citaĵoj de la hebrea Biblio en la Nova Testamento.
L. L. Zamenhof uzis la vorton "Eternulo" en sia traduko de la Malnova Testamento. Li skribis:
|
En la Esperanta Nova Ekumena Biblio (1975) oni uzas la vorton "Javeo" anstataŭ "la Eternulo": "Laŭdu Javeon pro Lia boneco, ĉar Li estas eterne fidela." (Psalmo 136:1) (Zamenhof: "Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona, ĉar eterna estas Lia boneco.").
© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search