Evea lingvo

Evea lingvo
Ɛ̀ʋɛ̀ gbè
Distribuo de la ĉefaj lingvoj el la gbea lingvaro[1]: flavas la regiono de la evea lingvo
lingvo • moderna lingvo
Gbea lingvaro • Kvaa lingvaro
Parolata en	sudorienta Ganao kaj Togolando
Parolantoj	3 000 000
Denaskaj parolantoj	proksimume 3 milionoj da homoj
Skribo	Latina skribo
Lingvistika klasifiko
Niĝerkonga lingvaro Atlantik-konga lingvaro Volta-niĝera lingvaro Kvaa lingvaro okcidenta Gbea lingvaro Evea lingvo
Lingvaj kodoj
Lingvaj kodoj
ISO 639-1	ee
ISO 639-2	ewe
ISO 639-3	ewe
SIL	EWE
Glottolog	ewee1241
Angla nomo	Ewe
Franca nomo	ewé
v • d • r

La evea lingvo (Ɛ̀ʋɛ̀ gbè) estas la plej disvastiĝinta lingvo el la gbea lingvaro, parolata de 5 milionoj da parolantoj en Ganao kaj Togolando kaj Benino.

La lingvo nomiĝas ankaŭ Eibe, Ebwe, Eve, Efe, Eue, Vhe, Gbe, Krebi, Krebe aŭ Pape.

La gbea lingvaro apartenas al la kvaa lingvaro, branĉo de la niĝerkonga lingvofamilio, kaj dispartigeblas krom la evea al kvar pliaj ĉefaj lingvoj respektive dialektaroj: la gena (Gen), fonua (Fon) kaj aĝa (Aja) lingvoj, plus la grupo de fla-feraaj lingvoj (Phla-Pherá).

La evea lingvo apartenas al la tonaj lingvoj, analizaj lingvoj kaj la baza vortordo estas Subjekto Verbo Objekto.

La evea estas unu el la plej bone dokumentitaj afrikaj lingvoj, precipe danke al la laboro de la germana lingvisto Diedrich Westermann, kiu publikigis multajn vortarojn kaj gramatikajn traktatojn pri la evea kaj la aliaj Gbea-lingvoj.

1. ↑ laŭ Capo 1988 kaj 1991)