Fluto

Fluto estas muzikinstrumento kaj ano de la blovinstrumenta grupo. La ludanto per fluto estas nomata flutisto. Konata figuro de la eŭropa folkloro estas La flutisto de Hameleno.

La principo de son-produktado (vibranta aero tra cilindra tubo) estas arkaika kaj troveblas en preskaŭ ĉiaj kulturoj. Nome temas pri tubo kien oni blovas per dekomenca fendo kaj oni ŝanĝas la sonojn per ŝtopado aŭ malŝtopado de diversaj truoj normale per fingroj ĉu de unu mano ĉu de ambaŭ. Helpe al fingro-truoj povas oni konstrui preskaŭ ĉiujn tonojn de la kromatika tonskalo. Materialo ĝenerale estas ligno aŭ metalo, sed historie kaj tradicie ankaŭ kano, osto ktp., fakte pli facile prilaboreblaj materialoj.

Malkiel al lignaj blovinstrumentoj kun anĉoj, fluto estas aerosoniloj aŭ senanĉaj blovinstrumentoj kiuj produktas sian sonon per la flublovo de aero tra malfermaĵo, fendo aŭ truo. Laŭ la instrumenta klasifiko de Hornbostel–Sachs, flutoj estas kategoriigitaj kiel rangoblovaj aerosoniloj.

Flutoj estas la plej fruaj ankoraŭ ekzistantaj muzikinstrumentoj. Nombraj flutoj datitaj el antaŭ ĉirkaŭ 43,000 al 35,000 jaroj estis trovitaj en la regiono Schwäbische Alb de Germanio. Tiuj flutoj pruvas ke ekzistis jam disvolvigita muzika tradicio el la plej frua periodo de moderna homa ĉeesto en Eŭropo.^[1][2] Flutoj, kiaj la fama Bansuri, estis estinta integra parto de hindia klasika muziko ekde la jaro 1500 a.K. Ĉefa dio de Hinduismo, nome Kriŝno, estis asociataj kun la fluto.

Historiaj flutistoj estas Pajno la greka dio de la paŝtistoj kaj la prusa reĝo Frederiko la 2-a.

En mezepokaj muziko kaj folkloro (ekz. ĉe Irlando) ĝi estas ĉefa muzikinstrumento.

Laŭ la situo de la fluto dum blovado oni diferencigas inter vertikalaj kaj transversaj flutoj.

1. ↑ (24a de Junio, 2009) “Flutes Offer Clues to Stone-Age Music”, Nature 459 (7244), p. 248–52. doi:10.1038/nature07995.  . Citation on p. 248.
2. ↑ (2012) “Τesting models for the beginnings of the Aurignacian and the advent of figurative art and music: The radiocarbon chronology of Geißenklösterle”, Journal of Human Evolution 62 (6), p. 664–76. doi:10.1016/j.jhevol.2012.03.003.