Najlo

Najlo estas stifto el metalo aŭ ligno (unu ekstremo formas pinton, la dua estas platigita), kiun oni batas per martelo tra unu objekto en duan por fikse kunligi ambaŭ. Plej ofte tiuj objektoj konsistas el ligno aŭ lignoenhavaj materialoj.

Laŭ Francisko Azorín najlo estas Akrepinta, metala, maldika peco por kunfiksi aŭ pendigi ebjekton.^[1] Li indikas etimologion el la antikva germana naeglian, naegel (najlo). Kaj li aldonas la terminojn najli, por fiksi traigante per najlo; najrtirilo, ilo por eligi najlojn.^[2]

1. ↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 148.
2. ↑ Azorín, samloke.