En astronomio, (kaj astrologio) la opozicio de du ĉielaj korpoj signifas, ke viditaj elde tria (ĝenerale, elde Tero) ili aperas en du diametre kontraŭaj punktoj de la ĉiela sfero. Du astroj estas en opozicioj kiam iliaj rektascensioj diferas de 12 horoj, aŭ kiam iliaj ekliptikaj longitudoj diferas de 180°
Plej ĝenerale, oni rigardas la opozicioj de unu astro (planedo, kometo, stelo kun Suno. Astro estas en la opozicio kiam ĝia rektascensio diferas de 12 horoj de tiu de Suno; la astro pasas al ĝia kulmino je suna noktomezo. Se temas pri objekto proksima de la ekliptiko, tio signifas ke Suno, Tero kaj la objekto (en ĉi-tiu ordo) estas laŭliniitaj, tie estas en sizigio.
Koncerne planedon, la opozicio estas plej taŭga momento por observi ĝin ĉar:
En la sunsistemo, nur la superaj planedoj, tio estas, kies orbitoj estas eksteraj al la tera orbito, povas esti en opozicio kun Suno: tio estas Marso, Jupitero, Saturno, Neptuno, asteroidoj (notinde 4 Vesta, foje videbla per nuda okulo je sia opozicio[3]), kaj nanoplanedoj (Cereso, Plutono...)
La opozicio de Luno estas komune dirata "plenluno", kaj perfekta laŭliniiĝo Suno - Tero - Luno estigas lunan eklipson
Opozicio estas signata per la astronomia simbolo :
© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search