Supera Soveto de Sovetunio

Supera Soveto de Sovetunio
duĉambra parlamento
Komenco	12-a de januaro 1938
Fino	26-a de decembro 1991 vd
Antaŭe	Kongreso de la Sovetoj de Sovetunio vd
Poste	Kongreso de Popolaj Deputitoj vd
Lando(j)	Sovetunio vd
Sidejo	Moskvo, Sovetunio
Ĉefestro(j)	Sovetestro de la Supra Soveto de Sovetunio (1989–) vd
Partoj Soviet of the Union (en) , Soveto de la Naciecoj kaj Soveto de Respubliko de la Supra Soveto de Sovetunio vd
Posedatoj	Palace of the Soviets (en) vd
Retejo	[http:// Oficiala retejo]
v • d • r

La plej supera ŝtata organo de Sovetunio, la Supera Soveto - ruse Верховный Совет, [prononco "verĥovnij savjet"] - ampleksis du samrajtajn parlamentajn ĉambrojn, la Unian Soveton kaj la Naciecan Soveton, kiuj havis samajn kunsidoperiodojn kaj ĉiun kvinan jaron elektiĝis de la civitanoj de Sovetunio.

• La deputitoj de la Unia Soveto elektiĝis laŭ uniaj respublikoj (po unia respubliko 32 deputitoj), laŭ aŭtonomaj respublikoj (po 11 deputitoj), laŭ aŭtonomaj regionoj (po 5 deputitoj) kaj laŭ aŭtonomaj distriktoj (po 1 deputito). La Nacieca Soveto do ekde la 1960-aj jaroj havis 750 membrojn.
• La Unia Soveto laŭ la ŝtata konstitucio de 1936 elektiĝis laŭ balotaj distriktoj kun po 300.000 loĝantoj. La tial iom malkonstanta nombro da deputitoj laŭ la konstitucio de 1977 fiksiĝis je sama nombro de deputitoj kiel en la Nacieca Soveto, do ekde tiam estis ekzakte 750 balotaj distriktoj kaj 750 membroj de la Unia Soveto.

La Supera Soveto kunvenis dufoje dum unu jaro. Li el siaj membroj elektis 24 membrojn en la estraron (prezidantaron) de la Supera Soveto, al kiu krome laŭdifine apartenis la la prezidantoj de la Superaj Sovetoj de la unuopaj uniaj respublikoj. La estraro de la Supera Soveto estis konstanta legislativa organo de la ŝtato, kaj ties prezidanto plenumis la oficon de ŝtatestro. Krome la Supera Soveto elektis la Konsilion de Ministroj aŭ Soveton de Ministroj (ĝis la 16-a de marto 1946 nomata Soveto de Popolaj Komisaroj), kiu konstigis la ekzekutivan kaj administran parton de la registaro.