Vicente Rojo Lluch

Vicente Rojo Lluch
Persona informo
Naskiĝo	8-an de oktobro 1894 (1894-10-08) en La Font de la Figuera
Morto	15-an de junio 1966 (1966-06-15) (71-jaraĝa) en Madrido
Tombo	San Justo Cemetery (en)
Lingvoj	hispana
Ŝtataneco	Hispanio
Okupo
Okupo	oficiro verkisto
v • d • r

Vicente ROJO LLUCH [ROĥo JUĈ] (Fuente la Higuera, Provinco Valencio; 8-a de oktobro 1894 - Madrido, 14-a de oktobro 1966) estis hispana militisto, ĉefo de la Alta Stabanaro de la Popola Armeo de la Respubliko dum la Hispana Enlanda Milito. Ĝi estis konata pro sia partopreno estre de la fortoj de la respublika flanko dum la milito en la defendo de Madrido, same kiel en la planado de operacoj por la Batalo de Ebro, (okupante jam la postenon de Generalo de la Alta Stabanaro), por tiu de Brunete, kaj fine por la Plano P pri atako en la areo de suda Ekstremaduro.^[1]​ Kvankam li estis en la respublika flanko, li mem difinis sin kiel romkatolika.^[2][3]​ Je la fino de la milito li estis ekzilita en diversaj landoj: Francio, Argentino kaj Bolivio. En 1957 li sukcesis reveni en Hispanio kaj estis juĝita pro "helpo al la ribelo" ( la frankisma juro ŝanĝis la akuzojn kaj konsideris "ribelantoj" la kontraŭribelantoj) kaj perdis sian militistan karieron. Li estis aŭtoro de diversaj libroj rilataj al la historia rakontaro de la Hispana Enlanda Milito, same kiel pri la socia etoso kiu ĉirkaŭis la konflikton. Dum sia vivo, antaŭ kaj post milito, li estis profesoro kaj publikigis diversajn librojn specializitajn pri diversaj fakoj de la militscienco.

1. ↑ Gabriel Cardona, (2008), «A golpes de sable: los grandes militares que han marcado la historia de España», Madrid, p. 289
2. ↑ Enrique Castro Delgado, (1963), «Hombres made in Moscú», Barcelona.
3. ↑ Carlos Blanco Escolá (2003), «Vicente Rojo, el General que humilló a Franco», Barcelona, Planeta, p. 124