Anatole France

Anatole France
	; Irudi gehiago
; PEN Club français (en) presidentea
seat 38 of the Académie française (en)
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Jacques François-Anatole Thibault
Jaiotza	Paris, 1844ko apirilaren 16a
Herrialdea	Frantzia
Lehen hizkuntza	frantsesa
Heriotza	Q22994052 , 1924ko urriaren 12a (80 urte)
Hobiratze lekua	Neuilly-sur-Seine Old Communal Cemetery (en)
Familia
Ezkontidea(k)	Valérie Guérin de Sauville (en) ; Emma Laprévotte (en)
Bikotekidea(k)	ikusi Léontine Lippmann (en) ;
Seme-alabak	ikusi Suzanne Thibault (en) ;
Hezkuntza
Heziketa	Collège Stanislas de Paris (en)
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	idazlea, poeta, eleberrigilea, liburuzaina, literatura-kritikaria, zientzia-fikzio idazlea, prosalaria, biografoa eta kritikaria
Lantokia(k)	Paris
Lan nabarmenak	ikusi Thaïs (en) ; Les dieux ont soif (en) ;
Jasotako sariak	ikusi Literaturako Nobel Saria (1921) ; Montyon Prizes (1882) ; Vitet Prize (1889) ; Ohorezko Legioko ofiziala (1895eko uztailaren 16a) ; Ohorezko Legioko zalduna (1884ko abenduaren 31) ;
Kidetza	Frantses Akademia; Giza Eskubideen Liga; PEN Club français (en)
Mugimendua	Librepentsalaria
Izengoitia(k)	Anatole France eta Anatolis Fransas
Genero artistikoa	eleberria

Anatole France (anatɔl fʁɑ̃s ahoskatua; François-Anatole Thibault, frɑ̃swa anatɔl tibo, jaioa; Paris, Frantzia, 1844ko apirilaren 16a - Saint-Cyr-sur-Loire, Frantzia, 1924ko urriaren 12a), idazle frantziarra izan zen.

1881ean egin zen ezaguna Le crime de Sylvestre Bonnard eleberriari esker, 1896an Frantziako Akademiako kide izendatu zuten, eta 1921ean Literaturako Nobel saria irabazi zuen.

Haren eleberri, kontakizun eta poemek adimen argia, sentikortasun fina eta kultura oparoa erakusten dute. Idaztiak historian (Les dieux ont soif, 1912), elezaharretan (Thaïs, 1890) eta bere garaiko bizitzan (L´Orme de mall, 1897) oinarrituta daude, eta kultura frantsesaren bilduma gisako bat dira. Aurrerakoia zen (Vers les temps meilleurs, 1908); askatasunaren eta justiziaren aldeko (Crainquebille, 1901) izan zen. Lan batzuetan ausart agertu zen (La révolte des anges, 1914); besteetan, berriz, umore mingotsa erakutsi zuen (L´île des pingouins, 1908), eta areago xamurra, haurtzaroko bizitza gogoratzean (Le livre de mon ami, 1885).