Imperio Bizantino

Imperio Bizantino

Imperium Romanum (la) Βασιλεία Ῥωμαίων (grc) Romania (la) Ῥωμανία (grc)
Nomeado en referencia a	Constantinopla
Localización
41°00′55″N 28°59′05″L / 41.0153, 28.9847Coordenadas: 41°00′55″N 28°59′05″L / 41.0153, 28.9847
Capital	Constantinopla (330 (Gregoriano)–1453)
Poboación
Poboación	17.000.000 (300)
Lingua oficial	lingua grega lingua latina Grego medieval (pt)
Relixión	Cristianismo ortodoxo
Xeografía
Parte de	Imperio Romano Historia medieval do Imperio Romano
Comparte fronteira con	Imperio Romano de Occidente
Datos históricos
Precedido por	Imperio Romano e Imperio Romano de Occidente
Creación	17 de xaneiro de 395
Disolución	29 de maio de 1453
Sucedido por	Emirado de Creta (pt) , Imperio Otomán, Ducado de Brescia e Maona de Quíos e Focea
Organización política
Forma de goberno	monarquía absoluta Dominato (pt)
• Xefe de estado	Emperador bizantino
Moeda	Sólido

Βασιλεία Ῥωμαίων Imperio Romano (Bizantino)
(Emblema da Dinastía Paleólogo) Lema: Βασιλεὺς Βασιλέων Βασιλεύων Βασιλευόντων (Grego: Rei de reis que reina sobre os reinantes)
Cronoloxía
-667	Fúndase a Antiga cidade de Bizancio (futura Constantinopla).
330	Constantino fai de Constantinopla a capital.
395	División permanente do Imperio Romano trala morte de Teodosio I.
527	Xustiniano I ascende a emperador.
532-537	Xustiniano I constrúe a Igrexa da Divina Sabedoría.
533-554	Os xenerais de Xustiniano I reconquistan África do Norte e Italia dos vándalos e ostrogodos.
568	Os longobardos invaden Italia.
634-641	Perda de Exipto, Siria e Palestina fronte aos árabes. Nas décadas seguintes toman a maior parte do Norte de África e despois conquistan Sicilia.
730-787 813-843	Controversias iconoclastas resultan na perda da maioría dos territorios italianos do Imperio xunto con algúns territorios no sur.
1054	A Igrexa de Constantinopla sepárase da Igrexa de Roma.
1071	Batalla de Manzikert. A maior parte de Asia Menor pérdese. Os normandos conquistan os últimos enclaves bizantinos en Italia.
1204	Toma de Constantinopla polos Cruzados. Créase o Imperio Latino.
1261	Miguel VIII Paleólogo, emperador bizantino do Imperio de Nicea, libera Constantinopla.
1453	Constantinopla é conquistada polos turcos otománs

O Imperio Bizantino ou Imperio Romano de Oriente foi a continuación do Imperio Romano durante o final da Idade Antiga e a Idade Media, centrado en Constantinopla ou Bizancio (actual Istambul). A metade oriental do imperio sobreviviu ás condicións que provocaron a caída de Occidente no século V, e continuou existindo ata a caída de Constantinopla ao Imperio Otomán en 1453. Durante a maior parte da súa existencia, o imperio foi a maior forza económica, cultural e militar no mundo mediterráneo. O termo "imperio bizantino" só foi acuñado despois da desaparición do imperio; os seus cidadáns referíanse á organización política como "imperio romano" e a si mesmos como "romanos". Debido ao traslado da sede imperial de Roma a Bizancio, á adopción do cristianismo estatal e ao predominio do grego en lugar do latín, algúns historiadores modernos seguen facendo unha distinción entre o Imperio Romano anterior e o Imperio Bizantino posterior, inda que tamén os hai que se negan a esta nomenclatura.

Durante o período anterior á Pax Romana, as partes occidentais do imperio foron cada vez máis latinizadas, mentres que as partes orientais conservaron en gran parte a súa cultura helenística preexistente. Isto creou unha dicotomía entre o leste grego e o occidente latino . Estas esferas culturais continuaron diverxendo despois de que Constantino I (r. 324 - 337) trasladase a capital a Constantinopla e legalizase o cristianismo. Baixo Teodosio I (r. 379 - 395), o cristianismo converteuse na relixión estatal, e outras prácticas relixiosas foron proscritas. O grego substituíu gradualmente o latín para o seu uso oficial a medida que o latín quedou en desuso.

O imperio experimentou varios ciclos de decadencia e recuperación ao longo da súa historia, alcanzando a súa maior extensión tras a caída de occidente durante o reinado de Xustiniano I (r. 527 - 565), quen reconquistou brevemente gran parte de Italia e a costa occidental do Mediterráneo. A aparición da peste e unha guerra devastadora con Persia esgotaron os recursos do imperio; as primeiras conquistas musulmás que seguiron supuxeron a perda das provincias máis ricas do imperio - Exipto e Siria - ao califato rashidun. En 698, África perdeuse en mans do califato omeia, pero o imperio posteriormente estabilizouse baixo a dinastía isauria. O imperio foi capaz de expandirse unha vez máis baixo a dinastía macedonia, experimentando un renacemento de dous séculos. Isto chegou ao seu fin en 1071, coa derrota dos turcos selxúcidas na batalla de Manzikert. Despois, períodos de guerra civil e incursións selxúcidas provocaron a perda da maior parte de Asia Menor. O imperio recuperouse durante a restauración de Comneno, e Constantinopla seguiría sendo a cidade máis grande e rica de Europa ata o século XIII.

O imperio foi en gran parte desmantelado en 1204, tras o Cerco de Constantinopla polos exércitos latinos ao final da Cuarta Cruzada; os seus antigos territorios dividíronse entón en estados gregos e reinos latinos en competencia. A pesar da eventual recuperación de Constantinopla en 1261, o imperio reconstituído só exercería o poder rexional durante os seus dous últimos séculos de existencia. Os seus territorios restantes foron progresivamente anexionados polos otománs en guerras libradas ao longo dos séculos XIV e XV. A caída de Constantinopla aos otománs en 1453 levou ao fin definitivo do imperio. Moitos refuxiados que fuxiran da cidade tras a súa captura instaláronse en Italia e en toda Europa, contribuíndo a acender o Renacemento. A caída de Constantinopla utilízase ás veces para marcar a liña divisoria entre a Idade Media eo inicio da Idade Moderna.