Eignarfall

Föll í málfræði
Íslensk föll

Nefnifall Þolfall Þágufall Eignarfall Ávarpsfall Tímaeignarfall
Föll í öðrum tungumálum

Áhrifsfall Ávarpsfall Deildarfall Eignarfall Eignartilvísunarfall Fjarverufall Forsetningarfall Íferðarfall Íverufall Nefnifall Nærverufall Samanburðarfall Samvistarfall Staðarfall Sviptifall Tilgangsfall Tækisfall Úrferðarfall Verufall Virðingarfall Þágufall Þolfall Þollsfallsleysingisfall

Eignarfall (skammstafað sem ef.) er fall sem fallorð geta staðið í. Ýmsar forsetningar stýra eignarfalli og í sumum málum stýra ýmsar sagnir eignarfalli. Einnig getur eignarfallið staðið með öðru fallorði og gefið til kynna ákveðin tengsl þess, sem orðið í eignarfalli stendur fyrir, og þess, sem stýrandi orð stendur fyrir.

Eignarfall getur m.a. gefið til kynna:

uppruna („menn Rómar“, þ.e. menn frá Róm)
einkenni („maður margra orða“)
stærð („tveggja metra langur“)
heild sem stýrandi orð er hluti af („helmingur þjóðarinnar“)
eign („bók Halldórs“)
geranda sagnarmerkingar stýrandi orðs („dómur Jóns“, þ.e. Jón dæmir)
andlag sagnarmerkingar stýrandi orðs („sýknun Guðmundar“, þ.e. Guðmundur var sýknaður)
tíma („kvölds og morgna“)

Mörg tungumál hafa eignarfall, þeirra á meðal: arabíska, enska, finnska, georgíska, gríska, hollenska, írska, íslenska, latína, litháíska, pólska, rússneska, sanskrít, og þýska.