Clipeus

.

Clipeus in usu militari antiquitate classica fuit genus armorum a peditibus Romanis gestorum, quibus corpus a telis aliisque impetibus protegebatur. In exercitu Romano, clipeus erat instrumentum defensorium rotundum, pondo 7 ad 9 chiliogrammata, diametro fere metrum, quod militi sinistrum latus tegebat, et figura et consilio aspidi Graecae congruebat. Diodorus Siculus memorat Romanos ab Etruscis usum clipei mutuatos esse.^[1] Manifestum est Romanos cum clipei usu etiam clipei appellationem ab Etruscis accepisse, nam constat clipeo varias pronuntiandi et scribendi et declinandi rationes fuisse, ut fieri solet in verbis mutuatis nondum stabilitis, sicut clipeus, clupeus, clipeum, clupeum. denique clypeus, forma ultra modum correcta.^[2]

Clipeus et ad formam rotundam et ad functionem honorificam referri potest. Militi Romano, qui in acie maxime excelluerit, clipeus ob merita adiudicari potuit. Exemplum inlustre huius generis clipei est clipeus virtutis Augusto imperatori datus. Quod signum potestatem imperatoris inlustrissime repraesentabat. Extra militaria imago defuncti in sarcophago depositi in clipeum incidi potuit. Talis imago clipeata etiam in lapide sculpi potuit. Medio aevo et aetate renascentiae clipeus etiam in modum medaliae formabatur.