Deflatio monetalis

Deflatio monetale^[1] in oeconomica est deminutio generalis pretiorum indicis mercimoniorum et ministeriorum.^[2] Deflatio fit cum proportio inflationis sub zerum laxet, proportionem inflationis negativam efficiens. Inflatio pretium monetae per tempus minuit, sed deflatio id augit, sinens ut homines plura mercimonia et ministeria emere possint quam antea, eádem summá pecuniae utentes. Deflatio a disinflatione distinguitur, retardatione proportionis inflationis, cum inflatio ad proportionem altiorem laxet sed positiva iam manet.^[3]

Oeconomistae plerumque credunt deflationem esse difficultatem oeconomiae hodiernae quia verum aeris alieni pretium auget, praecipue si deflatio improvisa est. Deflatio etiam recessiones aggravare, et spiram deflationariam instigare potest.^{[4][5][6][7][8][9][10]}

Deflatio plerumque fit cum commeatus est magnus (cum nimis productionis fit) dum postulatio est humilis (cum consumptio decrescit), vel cum summa monetae decrescit (aliquando recessioni a collocatione neglegenti vel credit crunch respondens) vel ob effluvium capitalis ex oeconomiá. Etiam fieri potest ob nimis competitionem et contractionem macelli in unum locum haud sufficientem.