Expeditio sacra

Papa Urbanus II expeditionem sacram in Concilio Claromontano anno 1095 praedicat. Sebastianus Mamerot et Ioannes Colombe, Les Passages d'Outremer (saec. XV): Bibliotheca Nationalis Francica MS Français 5594 f. 19r

Expeditiones sacrae[1] temporibus modernis Cruciatae vocatae[2] fuerunt bella iussu Paparum mediaevalium ad inimicos religionis suae exstirpandos incepta et praesertim ad locos Christianitatis sacros, saeculo septimo a Machometanis captos, vindicandos. Expeditiones in Terram Sanctam missae omnes sub appellatione "peregrinationis" acceptae sunt: passagium generale appellabatur quaeque expeditio ab ipso Papa iussa; passagium particulare quaeque a rege quodam statuta.[3]

Milites "Cruce signati" qui expeditionem susceperint aliique qui pecuniam ad hanc rem dedicaverint a presbyteris plene peccatorum absoluti sunt. Reges insuper et domini qui expeditiones conduxerint terras pro se seu sociis adquirere conati sunt. Bellis prospere confectis, mercatores qui naves et instrumenta bellica praebuerant nova emporia et negotia nacti sunt. Locis sanctis saeculo duodecimo ineunte redemptis, Christiani militum ordines Hospitalariorum et Templariorum mox conditi sunt ad regna Christiana Orientalia defendenda.

  1. "Expeditio sacra": PONS Standardwörterbuch Latein. Das umfassende Wörterbuch für Sprachlehrer (Klett, 1992. ISBN 978-3-12-517529-7)
  2. sc. expeditiones, vide Christophori Besoldi Thesaurus Practicus ... (1643), p. 208
  3. "Passagia generalia, particularia": Riley-Smith (2005) pp. 247, 265–269, 271–272.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search