Lingua Catalana

Lingua Catalana (Català, Valencià)
IPA:	[ kə.tə'ɫa / ka.ta'ɫa /va.ɫen.si'a ]
Taxinomia:	lingua Indoeuropaea e subfamilia Romanica
Locutores:	9 200 000
Sigla:	1 ca, 2 cat, 3 cat
Status publicus
Officialis	Hispania, Andorra
Privata	Gallia, Sardinia
Litterae:
Scriptura:	Scriptura Latina
Procuratio:	Institut d'Estudis Catalans et Acadèmia Valenciana de la Llengua
Familiae linguisticae coloribus Vicipaediae pictae Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Situs locutorum linguae Catalanae Situs locutorum linguae Catalanae

Homo Catalane (dialecto Maioricana) loquens.

Arturus Mas, olim praeses Catalauniae, de essentia privata, essentia publica et lingua verba facit.

Lingua Catalana^[1] vel Catalanica^[2] (ipsa lingua català) est lingua Indoeuropaea Romanica, orta Medio Aevo ab Latina vulgari Romanorum, qui in parte orientali Pyrenaeorum montium consederant. Catalane loquuntur 9 200 000 hominum, quorum fere dimidio est patria lingua, in Catalaunia, in Insulis Baliaribus, in Andorra, in Finibus Aragoniae, in Rossilione, inque Sarda urbe Algario, et in Communitate Valentina inque Murciano pago Carche.^[3] Quod in Valentia Murcianoque lingua Valentina (valencià) appellatur normaque alia regitur quam in ceteris terris, Catalana lingua pluricentrica habetur. Populi quoque parvi Catalane loquuntur totam per orbem, in quibus clarissimi sunt 200 000 loquentes in Argentina.^[4] Regio propria linguae Catalanae comprehendit 68 730 km² et 13 529 127 hominum (2009),^[5] in 1687 municipiis.

In aliis regionibus alius gradus iuris atque usus est Catalanae, cum nihil iuris publici habeat in Francia, sola ius habeat in Andorra, iusque communicetur in tribus communitatibus autonomis Hispanicis et partim in Algario, urbe Italiae. Secundum Institutum Statisticae Catalauniae anno 2008, Catalana erat secunda lingua in usu in Catalaunia, superata ab lingua Hispanica et linguae solitae statu^[6] et linguae patriae^[6] et linguae agnitae, quamquam Catalana magis utebantur quinque ex septem regionibus functoriis, et 80 centesimae cunctorum incolarum Catalane loqui sciebant.^[6] In illa tamen terra lingua Catalana est princeps in iuvenibus docendis, in re publica gerenda, et in nuntiis publicis, usumque eius augendi studio diligenter explorat Generalitas Catalauniae, nec nihil impendit linguae et in Catalaunia et alibi consulendo.^[7]

Litterae Catalanae floruerunt primum in Aragonia mediaevali atque iterum in Hispania moderna exeunte saeculo XIX et ineunte XX.

↑ "Basileae quartum congressum linguae Catalanae . . . habetis": (p. 484 apud Google Books)
↑ "Catalanice . . . catalanitatem . . . linguae Catalanicae" hic legis
↑ "La AVL destaca que el valenciano sigue vivo en la comarca murciana de El Carche". 23 Julii 2013
↑ Joshua Project. "Catalonian :: Joshua Project". Joshua Project
↑ El català, llengua d'Europa. 2009
↑ ^6.0 ^6.1 ^6.2 "Usos lingüístics. Llengua inicial, d'identificació i habitual Metodologia". Idescat
↑ "Formula:Citation error"

[1] "Basileae quartum congressum linguae Catalanae . . . habetis": (p. 484 apud Google Books)

[2] "Catalanice . . . catalanitatem . . . linguae Catalanicae" hic legis

[3] "La AVL destaca que el valenciano sigue vivo en la comarca murciana de El Carche". 23 Julii 2013

[4] Joshua Project. "Catalonian :: Joshua Project". Joshua Project

[5] El català, llengua d'Europa. 2009

[idescat.cat-6] 6.0 ^6.1 ^6.2 "Usos lingüístics. Llengua inicial, d'identificació i habitual Metodologia". Idescat

[7] "Formula:Citation error"

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]