Lingua Dacoromanica

Lingua Dacoromanica limba română româneşte
IPA:	[ limba romɨnə ]
Taxinomia:	lingua Indoeuropaea e divisione orientali stirpis Romanicae
Locutores:	24 000 000
Sigla:	1 ro, 2 rum, 3 ron
Status publicus
Officialis	Romania, Moldavia
Privata	Serbia, aliae
Litterae:
Scriptura:	Latina et Cyrillica
Procuratio:	Academia Română
Familiae linguisticae coloribus Vicipaediae pictae Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae

Lingua Dacoromanica vel Romanica^[1] vel Walachica^[2] vel Moldavica^[3] (Dacoromanice: limba română) est lingua indoeuropaea romanica orientalis, qua utuntur praesertim in Romania Moldaviaque, nonnulli quoque in Hispania, Italia, Hungaria, Serbia, Ucraina, Bulgaria, CFAque. Primum Georgius Şincai collega Samuele Micu adiuvante demonstravit Linguam Dacoromanicam ad linguas Romanicas pertinere cum anno 1780 librum de grammatica, qui Elementa linguae daco-romanae sive valachicae inscribitur, Vindobonae ediderit.

Lingua Dacoromanica litteris Latinis scribitur, ad quas paucae litterae singulares velut ș /ʃ/ et ț /ts/ accedunt^[4].

Lingua Dacoromanica est solus sermo Romanicus vulgaris, nisi linguae Asturianae, atque adhuc vivus in quo genus neutrum servatur.

↑ Tentamen criticum in originem, derivationem et formam linguae Romanae in utraque Dacia vigentis vulgo Valachicae. Auctore A. Trebonio Lauriano. Viennae, 1840. Interdum et Rumanica.
↑ In Walachia, cf. De deminutivis linguae Rumanicae vulgo Walachicae nominatae. Auctor Nicolaus Ch. Quintescu. Berolini.
↑ In Moldavia, cf. Descriptio Moldaviae Demetrii Cantemirii vel Edicta et mandata universalia regnis Galiciae et Lodomeriae ... promulgata, Leopoli 1798, p. 20.
↑ In Moldavia et Transnistria et Cyrillicis.