Lingua Francogallica

Lingua Francogallica Français
IPA:	[ fʁɑ̃sɛ ]
Taxinomia:	Linguae Indoeuropaeae Linguae Romanicae Lingua Francogallica
Locutores:	220 000 000
Sigla:	1 fr, 2 fre, 3 fra
Status publicus
Officialis	Francia, Belgia, Helvetia, Luxemburgum, Canada (Quebecum, Novum Brunsvicum, Nova Scotia, Ontario), America, Africa, et mundo primaria.
Privata	permultae civitates
Litterae:
Scriptura:	Latina
Procuratio:	Academia Francica
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Collocatio locutorum linguae Francogallicae Situs locutorum linguae Francogallicae

Lingua Francogallica^[1] vel Lingua Francica vel Lingua Francoromana seu lingua Gallica recentior^[2] (Francogallice: français sive langue française) est lingua Indoeuropaea inter linguas Romanicas enumerata, nam haud dissimilis est linguis Lusitanae, Italianae, Hispanicae, Dacoromanicae.

Lingua Francogallica maxime adhibetur in Francia, Belgia, Canada (praecipue in Quebeco), Helvetia, Polynesia Francica, et in omnibus regionibus ubi Francici olim imperabant (inter quas notandae sunt Africa Septentrionalis Occidentalisque et insula Madagascaria).

His temporibus fere septuaginta octo decies centena milia hominum Francogallice loquuntur cum in Francia nati essent et circiter centum decies centena milia hominum Francogallicam linguam neque vero primariam loqui possunt. Francogallica est lingua totius orbis terrarum tertia (post sermones Sinensem Mandarinicum et Anglicum) quae ad numerum locutorum spectat.

Latine grammatica linguae Francogallicae a Claudio a Sancto Vinculo composita est.

↑ Vide e.g. titulum operis M. P. Nilsson, Opuscula selecta linguis Anglica, Francogallica, Germanica conscripta (1951-1960).
↑ "Gallica lingua recentior", Conradus Gesnerus, Mithridates: de differentiis linguarum (1555) textus f. 25v–26v; "lingua Gallica", Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 209–212.

[1] Vide e.g. titulum operis M. P. Nilsson, Opuscula selecta linguis Anglica, Francogallica, Germanica conscripta (1951-1960).

[2] "Gallica lingua recentior", Conradus Gesnerus, Mithridates: de differentiis linguarum (1555) textus f. 25v–26v; "lingua Gallica", Athanasius Kircherus, Turris Babel, sive Archontologia (Amstelodami: Jansson-Waesberge, 1679) textus pp. 209–212.

[1]

[2]