Phaedo (Plato)

Mors Socratis. Tabula a Iacobo Ludovico David anno 1787 picta.

Phaedo (Graece Φαίδων) est dialogus Platonis anno incerto editus, in quo Phaedo Elidensis, discipulus Socratis, philosopho Phliasio Echecrati de ultimo die Socratis narrat. Socrates, in carcere coniectus, de natura mortis et immortalitate animae cum Cebete et Simmia, philosophis Thebanis, disputat. Argumenta pro immortalitate animae et contra immortalitatem exponuntur cum Theoria Formarum. Maxime insignes inter haec argumenta sunt duae rationes: ratio recordationis et ratio formarum aeternarum, quarum anima participat. Tunc Socrates fatum animae post mortem exponere incipit. Post letum, iudicium et poena animas opperiuntur. Hic dialogus solus est ubi Xanthippe, uxor Socratis, adest. Semel etiam breviter loquitur, cui autem Socrates non respondet.

Marcus Porcius Cato Uticensis hunc librum ante suam mortem voluntariam legisse narratur.


© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search