Theorema fundamentale calculi

Isaacus Newtonus, auctor theorematis fundentalis calculi. Pictura a Godfrey Kneller facta, 1689.

Theorema fundamentale calculi est theorema quod notionem derivativi functionis cum notione integralis illius functionis coniungit.

Prima huius theorematis parts, aliquando primum calculi theorema fundamentale appellata, dicit definitam functionis integrationem^[1] ad antiderivativum pertinere, et per differentationem reverti posse. Haec theorematis pars multi aestimatur quia exsistentiam antiderivativorum functionum continuarum confirmat.^[2]

Altera theorematis pars, aliquando altera calculi theorema fundamentale appellata, dicit integrale definitivum functionis computari posse per unum ex eius infinite multis antiderivativis adhibendis. Huic theorematis parti sunt adhibitiones utilissimae quia integralia definitiva computata insigniter faciliorem reddit.

Nexus interni

↑ Subtilius, theorema integrationem definitivam cum altiore limite variabili et limite profundiori selecto ad arbitrium tractat. Hoc genus integrationis definitae sinit ut unam ex infinite multis functionis antiderivativis (praeter eas cui non est zerum) computemus. Ergo, integrationem indefinitam paene valet, a plurimis auctoribus effectionem quae unum ex antiderivativis functionis quae fieri possunt producit, inter quae antiderivativa sine zero.
↑ Spivak 1980.

[1] Subtilius, theorema integrationem definitivam cum altiore limite variabili et limite profundiori selecto ad arbitrium tractat. Hoc genus integrationis definitae sinit ut unam ex infinite multis functionis antiderivativis (praeter eas cui non est zerum) computemus. Ergo, integrationem indefinitam paene valet, a plurimis auctoribus effectionem quae unum ex antiderivativis functionis quae fieri possunt producit, inter quae antiderivativa sine zero.

[2] Spivak 1980.

[1]

[2]