Ekonomi Thailand

Ekonomi Thailand
Mata wang	Baht (THB)
Tahun fiskal	1 Oktober - 30 September
KDNK per kapita	AS$8,400 (anggaran 2005)
KDNK mengikut sektor	Pertanian (9%), industri (44.3%), perkhidmatan (46.7%) (anggaran 2004)
Inflasi	2.8% (anggaran 2004)
Jumlah penduduk di bawah garis kemiskinan	10% (anggaran 2004)
Tenaga buruh	35.36 juta (anggaran 2005)
Tenaga buruh mengikut pekerjaan	Pertanian (49%), Industri (14%), Perkhidmatan (37%) (anggaran 2000)
Pengangguran	1.8% (anggaran November 2006)
Industri utama	Kereta dan barang ganti kereta (11%), Perkhidmatan kewangan (9%), Alat dan komponen elektrik (8%), Pelancongan (6%), simen, perkilangan kereta, industri berat dan ringan, alat elektrik, komputer dan alat komputer, perabot, plastik, tekstil dan pakaian, pemprosesan pertanian, minuman, dan tembakau
Rakan perdagangan
Eksport	AS$110.883 bilion (2005)
Rakan utama	Amerika Syarikat 17%, Jepun 14.2%, Singapura 7.3%, China 7.1%, Hong Kong 5.4%, Malaysia 4.8% (2003)
Import	AS$118.223 bilion (2005)
Rakan utama	Jepun 24.1%, Amerika Syarikat 9.5%, China 8%, Malaysia 6%, Singapura 4.3%, Taiwan 4.2% (2003)
Kewangan awam
Hutang negara	AS$81.6 bilion (45.8% KDNK Nominal) (Nov. 2005)
Hutang luar negeri	AS$50.4 bilion (anggaran 2004)
Hasil	AS$30.2 bilion (anggaran 2004)
Perbelanjaan	$31.94 bilion, termasuk perbelanjaan modal sebanyak AS$5 bilion (anggaran 2004)
Bantuan ekonomi	Sejak 2002, Thailand tidak lagi merupakan penerima bantuan ekonomi. Sebaliknya, ia menyumbang bantuan ekonomi sebanyak AS$60 juta kepada negara-negara berjiran pada tahun 2005.
sunting

Ekonomi Thailand bergantung kepada eksport yang merupakan 60% daripada KDNK. Kadar pertukaran asing mencapai 37.00/AS$1 (KDNK: $7.3 trilion baht) pada 26 Oktober 2006, dengan KDNK nominalnya di lingkungan AS$200 bilion pada kadar pasaran. Ini mengekalkan Thailand sebagai ekonomi kedua terbesar di Asia Tenggara selepas Indonesia, suatu kedudukan yang dipegangnya selama banyak tahun. Pemulihan Thailand daripada Krisis Kewangan Asia 1997-98 bergantung kepada eksport, khususnya permintaan luar Amerika Syarikat dan pasaran-pasaran asing yang lain. Thaksin Shinawatra yang mengambil alih kerajaan pada Februari 2001 bertujuan untuk merangsangkan permintaan dalam negeri dengan mengurangkan pergantungan Thailand kepada perdagangan luar negeri serta pelaburan asing. Bagaimanapun sejak dari masa itu, pentadbiran Thaksin telah menghalusi perutusan ekonominya, dan kini merangkumi dasar ekonomi "laluan kembar" yang menggabungkan rangsangan dalam negeri dengan penggalakan tradisional pasaran terbuka serta pelaburan asing. Dasar-dasar ini umumnya dikenali sebagai Thaksinomi. Permintaan eksport yang lemah mengakibatkan KDNK bertumbuh pada kadar 1.9% pada tahun 2001. Bagaimanapun pada tahun 2002-3, rangsangan dalam negeri dan pemulihan eksport menghasilkan prestasi ekonomi yang lebih baik, dengan pertumbuhan KDNK sebenar masing-masing mencatat 5.3% dan 6.3%.