Kesejahteraan

Kesejahteraan juga dikenali sebagai nilai berhemat atau kualiti hidup, merujuk kepada perkara yang secara intrinsik bernilai pada seseorang. Dengan itu, kesejahteraan seseorang adalah apa yang akhirnya baik bagi orang ini, apa yang menjadi kepentingan diri orang ini.^[1] Kesejahteraan boleh merujuk kepada kesejahteraan positif dan negatif. Dalam erti kata positifnya, ia kadangkala dibezakan dengan keburukan sebagai kebalikannya.^[2] Istilah "kesejahteraan subjektif" menunjukkan bagaimana orang mengalami dan menilai kehidupan mereka, biasanya diukur berkaitan dengan kesejahteraan diri yang dilaporkan yang diperoleh melalui soal selidik.^[3] Kadangkala, pelbagai jenis kesejahteraan dibezakan seperti kesejahteraan jiwa, fizikal, ekonomi atau emosi.^[4] Bentuk kesejahteraan yang berbeza selalunya saling berkait rapat. Sebagai contoh, peningkatan kesejahteraan fizikal (cth, pengurangan atau pengekangan ketagihan) dikaitkan dengan kesejahteraan emosi yang lebih baik.^[5] Sebagai contoh lain, kesejahteraan ekonomi yang lebih baik (contohnya, memiliki lebih banyak kekayaan) cenderung dikaitkan dengan kesejahteraan emosi yang lebih baik walaupun dalam situasi buruk seperti wabak COVID-19.^[6][7] Kesejahteraan memainkan peranan penting dalam etika kerana apa yang kita patut lakukan bergantung, sekurang-kurangnya pada tahap tertentu, pada apa yang akan menjadikan kehidupan seseorang menjadi lebih baik atau lebih teruk.^[4] Menurut fahaman welfarism, tiada nilai lain selain kesejahteraan.^[1]

Istilah kesejahteraan, keseronokan dan kebahagiaan digunakan dalam cara yang bertindih dalam bahasa seharian, tetapi maknanya cenderung berbeza dalam konteks teknikal seperti falsafah atau psikologi. Keseronokan merujuk kepada pengalaman yang dirasakan baik dan biasanya dilihat sebagai satu unsur kesejahteraan. Tetapi mungkin ada faktor lain, seperti kesihatan, kebajikan, ilmu atau pemenuhan keinginan.^[8] Kebahagiaan, sering dilihat sama ada sebagai "keseimbangan individu yang menyenangkan berbanding pengalaman yang tidak menyenangkan"^[9] atau sebagai keadaan berpuas hati dengan kehidupan seseorang secara keseluruhan,^[9] juga lazimnya dianggap sebagai sebahagian daripada kesejahteraan.

Teori kesejahteraan cuba menentukan apa yang penting untuk semua bentuk kesejahteraan. Teori hedonistik menyamakan kesejahteraan dengan keseimbangan keseronokan berbanding kesakitan. Teori keinginan berpendapat bahawa kesejahteraan terdiri daripada kepuasan dan keinginan: semakin tinggi bilangan keinginan yang dipenuhi, semakin tinggi kesejahteraan. Teori senarai objektif menyatakan bahawa kesejahteraan seseorang bergantung pada senarai faktor yang mungkin termasuk elemen subjektif dan objektif.

Kesejahteraan adalah subjek utama psikologi positif, yang matlamatnya adalah untuk menemui faktor-faktor yang menyumbang kepada kesejahteraan manusia.^[10] Martin Seligman sebagai contoh, mencadangkan bahawa faktor-faktor ini terdiri daripada mempunyai emosi yang positif, penglibatan dalam aktiviti, mempunyai hubungan yang baik dengan orang lain, mencari makna dalam kehidupan seseorang dan rasa pencapaian dalam mengejar matlamat seseorang.^[11]