Ariel Sharon

Ariel Sharon אריאל שרון
Ariel Sharon in 2001
Geboren	26 februari 1928 Kfar Malal
Overleden	11 januari 2014 Ramat Gan
Politieke partij	Kadima (vroeger Likoed)
Partner	Lily Sharon (overleden in 2000)
Handtekening
11e premier van Israël
Aangetreden	7 maart 2001
Einde termijn	14 april 2006
Voorganger	Ehud Barak
Opvolger	Ehud Olmert
Minister van Buitenlandse Zaken
Aangetreden	13 oktober 1998
Einde termijn	6 juni 1999
Voorganger	Benjamin Netanyahu
Opvolger	David Levy
Minister van Energie en Water
Aangetreden	8 juli 1996
Einde termijn	6 juli 1999
Voorganger	Yitzhak Levy
Opvolger	Eli Suissa
Minister van Volkshuisvesting
Aangetreden	11 juni 1990
Einde termijn	13 juli 1992
Voorganger	David Levy
Opvolger	Binyamin Ben-Eliezer
Minister van Industrie en Handel
Aangetreden	13 september 1984
Einde termijn	20 februari 1990
Voorganger	Gideon Patt
Opvolger	Moshe Nissim
Minister van Defensie
Aangetreden	5 augustus 1981
Einde termijn	14 februari 1983
Voorganger	Menachem Begin
Opvolger	Moshe Arens
Portaal    Politiek Israël

Ariel Sharon^[1] (Hebreeuws: אריאל שרון, Arabisch: أرئيل شارون, Ar'il Sharoon), geboren als Ariel Arik Sheinerman (Kfar Malal, 26 februari 1928 – Ramat Gan, 11 januari 2014), was een Israëlisch militair en politicus en van 17 februari 2001 tot en met 11 april 2006 de premier van Israël.

Sharon werd in het toenmalige Britse mandaatgebied Palestina geboren. Hij maakte naam als commandant in het leger tijdens de Zesdaagse (1967) en Jom Kipoeroorlog (1973) en als minister van Defensie, waarbij hij een harde lijn doorzette tegenover de Palestijnen. In oktober 1953 werd onder zijn leiding een bloedbad aangericht in het Palestijnse dorpje Qibya.^[2] Hij werd door de Palestijnen en Libanezen ook verantwoordelijk gehouden voor de bloedbaden in Sabra en Shatila in 1982. Die werden weliswaar gepleegd door christelijke milities, maar Sharon had niet ingegrepen, alhoewel hij tot een invasie had bevolen in West-Beiroet en met zijn leger ter plaatse was. Hij kreeg soms de bijnaam "Mister Settlement" omwille van het feit dat hij het aantal Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever (illegaal volgens het internationaal recht) sterk uitbreidde.^[3] Sharon werd leider van de Likoedpartij in 2000. Zijn bezoek in september van dat jaar aan de Tempelberg in Jeruzalem met een leger veiligheidsmensen deed de tweede Intifada ontvlammen.
Een jaar later, in 2001, werd hij premier van Israël.

Sharon trok in 2005 het Israëlisch leger, de politie en overige ambtenaren, alsmede alle Joodse bewoners (uiteindelijk onder dwang) uit de Gazastrook, teneinde het gebied onder zelfbestuur van de overige (niet-Joodse) Gaza-bewoners over te dragen.

Nieuwe Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever zouden gebouwd en uitgebreid worden en er werd verder gebouwd aan de Israëlische Westoeverbarrière.

Nadat de premier in januari 2006 een zware hersenbloeding had gekregen, verkeerde hij in comateuze toestand. Sharon kwam in een voortdurende vegetatieve status terecht en werd uit zijn premierschap ontheven. Tot zijn dood in 2014 ontwaakte hij niet meer.

1. ↑ De lijst van Hebreeuwse en Jiddische woorden in het Nederlands spelt zijn naam als Ariël Sjaron. Gearchiveerd op 8 mei 2021.
2. ↑ (en) Zvi Ganin: An Uneasy Relationship: American Jewish Leadership and Israel, 1948-1957 (p. 191-193). Gearchiveerd op 8 januari 2022.
3. ↑ (en) Eyal Weizman: Hollow Land, en dan met name hoofdstuk 2; zie onder kopje "Literatuur" (geeft een diepgaande analyse en een uitgebreide beschrijving van dit politiek langetermijnproject).