Augustusstaatsgreep in Moskou

Augustusstaatsgreep in Moskou
Onderdeel van de Val van het communisme in Oost-Europa, Koude Oorlog, en het Uiteenvallen van de Sovjet-Unie
Datum	19 augustus – 21 augustus 1991
Locatie	Sovjet-Unie, vooral Moskou, Russische SFSR
Resultaat	Coup verslagen. Mislukking van de voorgestelde Gemenebest van Onafhankelijke Staten Uiteenvallen van de Sovjet-Unie
Strijdende partijen
Staatscomité van de Noodtoestand Rode Leger (Sovjet-Unie) Tamanskaja Divisie Kantemirovskaja Divisie KGB Alfa (spetsnaz) Vympel Groep Unierepublieken en andere instanties die de coup steunen:  Wit-Russische SSR[1] Azerbeidzjaanse SSR[1]  Oekraïense SSR Transnistrië[2] Communistische Partij van de Sovjet-Unie Liberaal-Democratische Partij van de Sovjet-Unie[3] Intermovements Internationale steun:  Libië PLO Joegoslavië Russische SFSR: Verdedigers van het Witte Huis Opperste Sovjet van Rusland President van Rusland Raad van Ministers van de Russische SFSR Anticommunistische demonstranten in unierepublieken Overgelopen Sovjet-leger personeel Republieken, tegen de coup[1]:  Estland  Letland  Litouwen Moldavische SSR Internationale steun: Verenigde Staten Europees Parlement
Leiders en commandanten
Gennadi Janajev Dmitri Jazov Vladimir Krjoetsjkov Boris Jeltsin Ivan Silajev Konstantin Kobets Michail Gorbatsjov

De Augustusstaatsgreep was een poging tot een staatsgreep die in 1991 was opgezet door een groep leden van de regering van de Sovjet-Unie om de macht van het land over te nemen van president Michail Gorbatsjov. De leiders van de staatsgreep waren conservatieve leden van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie die tegen het hervormingsprogramma van Gorbatsjov waren en tegen zijn nieuwe voorstel voor een Gemenebest van Onafhankelijke Staten die de macht van de centrale regering zou decentraliseren naar de deelrepublieken. Zij stonden lijnrecht tegenover een korte maar effectieve campagne van burgerlijk verzet in Moskou. Alhoewel de staatsgreep mislukte binnen twee dagen en Gorbatsjov aan de macht bleef, destabiliseerde deze gebeurtenis de Sovjet-Unie en wordt ze beschouwd grotendeels te hebben bijgedragen aan de ondergang van de Communistische Partij en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie.

Na de overgave van het Staatscomité van de Noodtoestand - ook bekend als de "Bende van Acht" - beschouwden het Hooggerechtshof van de RSFSR en de president van de Sovjet-Unie Michail Gorbatsjov hun acties als een poging tot staatsgreep.

1. ↑ ^{a b c} (ru) Ольга Васильева, «Республики во время путча» в сб.статей: «Путч. Хроника тревожных дней». // Издательство «Прогресс», 1991. Accessed 2009-06-14. Gearchiveerd op 13 juli 2012.
2. ↑ Solving Transnistria: Any Optimists Left? door Cristian Urse. p. 58. Beschikbaar bij http://se2.isn.ch/serviceengine/Files/RESSpecNet/57339/ichaptersection_singledocument/7EE8018C-AD17-44B6-8BC2-8171256A7790/en/Chapter_4.pdf. Gearchiveerd op 28 oktober 2021.
3. ↑ een partij onder leiding van de nationalistische politicus Vladimir Zjirinovski - http://www.lenta.ru/lib/14159799/full.htm Bezocht 13 september 2009. Gearchiveerd op 27 mei 2012.