Bondsbrief van 1291

De Bondsbrief van 1291 was een overeenkomst tussen de drie Alpenstaatjes Uri, Schwyz en Unterwalden om elkaar bij te staan in hun verzet tegen buitenstaanders, waaronder vooral de Habsburgers. De overeenkomst werd gesloten op 1 augustus 1291. Met deze Bondsbrief vormden de drie kantons, hierom ook wel de oerkantons genoemd, de basis voor het Oude Eedgenootschap, dat later de naam Zwitserland (modern Duits: Schweiz) zou krijgen naar het kanton Schwyz.

Deze alliantie zou uitgroeien tot een echt staatsverband, dat als zodanig definitief erkend werd bij de Vrede van Westfalen in 1648. In de loop van de jaren werden de drie staten uitgebreid met verschillende andere staatjes, zoals Bern (1353) en Appenzell (1513).

Deze staatjes namen deel aan de confederatie, maar behielden een groot deel van hun zelfstandigheid. Zo kwamen er ook gebieden als Wallis als vazalstaat van Bern bij de confederatie, ook al hadden die niet veel te zeggen. Na het Eerste Franse Keizerrijk werd deze toestand afgeschaft en werden de vazalstaten volwaardige leden van het Zwitsers Eedverbond.

De Bondsbrief van 1291 bevindt zich in het Bondsbriefmuseum in de gemeente Schwyz en heeft een grootte van 320 × 200 mm waarop 17 regels in het Latijn zijn geschreven. Oorspronkelijk was ze voorzien van drie zegels, maar het zegel van Schwyz is verloren gegaan.