Buiging (mechanica)

Zijaanzicht van een balk die wordt belast door een gelijkmatig verdeelde belasting.

Buigproef op een proefbalk van gewapend beton.

De buiging of flexuur van een materiaal of voorwerp is de mate waarin het vervormt in de richting loodrecht op zijn lange as. Deze vervorming is het gevolg van een kracht op het voorwerp, die loodrecht op de lange as werkt. Buiging is een samengesteld belastingsgeval omdat er in het materiaal tegelijkertijd zowel trekspanning als drukspanning optreedt.

Een constructiebalk of -plaat worden doorgaans op buiging belast. De mate van buiging wordt buigmoment of deflectie genoemd. Deze belastingen worden getest op materialen met een buigproef.

In de geofysica wordt met flexuur de buiging van een tektonische plaat in de diepterichting (de Aarde in) bedoeld: het proces waarbij een deel van een gesteentelaag naar boven of naar beneden wordt gedrukt, zodat het nog slechts door een dunne verbindingslaag met het andere deel is verbonden. Vaak treedt na verloop van tijd door de druk alsnog een breuk op tussen beide delen.