Celmigratie

Microgliacellen gebruiken hun lamellipodia (uitlopers) om hun omgeving af te tasten en door het hersenweefsel te migreren

Celmigratie is het proces waarbij cellen in een meercellig organisme voort- of rondbewegen. Verschillende lichaamsprocessen, zoals embryonale ontwikkeling, wondgenezing en immuunreacties vereisen allemaal de gereguleerde beweging van cellen in bepaalde richtingen naar specifieke locaties. Cellen migreren als reactie op specifieke externe signalen, waaronder chemische signalen en mechanische signalen.[1] Defecten in celmigratie kunnen ernstige gevolgen hebben, waaronder ontwikkelingsstoornissen, vaatziekten en metastase. Er zijn verschillende therapeutische strategieën ontwikkeld die gericht zijn op de mechanismen van celmigratie.

Vanwege de relatief viskeuze omgeving (het lage reynoldsgetal) moeten cellen krachten voortbrengen om te kunnen bewegen. Cellen bewegen zich voort op basis van verschillende mechanismen. Prokaryoten (en zaadcellen) maken gebruik van flagella of cilia om zichzelf voort te stuwen. Migratie van eukaryotische cellen is doorgaans veel complexer en komt voort uit een combinatie van interne processen. Het gaat meestal om een reorganisatie van het cytoskelet, vaak door gereguleerde polymerisatie van actine.[2]

  1. (en) Mak, M., Spill, F, Roger, K, Zaman, M. (2016). Single-Cell Migration in Complex Microenvironments: Mechanics and Signaling Dynamics. Journal of Biomechanical Engineering 138 (2): 021004. PMID 26639083. DOI: 10.1115/1.4032188.
  2. (en) Huber F, Schnauss J, Roenicke S. (2013). Emergent complexity of the cytoskeleton: from single filaments to tissue. Advances in Physics 62 (1): 1–112. PMID 24748680. DOI: 10.1080/00018732.2013.771509.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search