Daodejing

Daodejing
Taoïstische geschriften
Naam (taalvarianten)
Vereenvoudigd	道德经
Traditioneel	道德經
Pinyin	Dàodéjīng
Wade-Giles	Tao Te Ching
Standaardkantonees Toow Tak King Yale (Standaardkantonees) dou6 dak1 ging1 Hongkong-Hakka tau5 diet7 gin1 Meixianhua tau5 det7 gin1

Het boek Daodejing (vereenvoudigd Chinees: 道德经; traditioneel Chinees: 道德經; pinyin: Dàodéjīng), ook wel Tao Te Ching of Tao Te King geschreven, is een van de belangrijkste geschriften van het taoïsme, dat naast het confucianisme en boeddhisme een van de grote drie Chinese filosofieën is. De teksten van het boek zouden door Lao Zi uitgesproken zijn in de 6e eeuw v.Chr.

Volgens de mythe zou Lao Zi het geschrift opgetekend hebben toen hij aan het eind van zijn leven een bergpas overtrok naar het Westen, op verzoek van de grenswachter Guan yin Zi. Deze legende wordt vermeld door de Chinese historicus Sima Qian. In feite zijn de teksten eerst mondeling overgeleverd door zijn leerlingen enzovoorts en rond 370 voor Christus voor het eerst genoteerd op bamboestroken, nog weer later op zijdepapier. Mede daardoor is het niet duidelijk of alle uitspraken afkomstig zijn van één of meerdere auteurs. Toch wordt Laozi ('meester Lao' of 'oude meester') meestal beschouwd als de (voornaamste) bron van de teksten. Om die reden wordt het boek vaak ook als " de Laozi" aangeduid.

Veel lezers en zelfs vertalers en schrijvers van en over het geschrift zijn zich er niet van bewust dat er niet één Daodejing is, maar dat er in het oude China vele tientallen, zo niet honderden versies van bestonden. De Chinese standaardversie die het meest gebruikt wordt 'als overgeleverde versie' dateert van de 2e eeuw n.C. en is qua tekst gewijzigd en van politiek-filosofisch commentaar voorzien door Wang Bi, een jonge filosoof die daarmee indruk wilde wekken op zijn vorst. Een eerdere versie is die van Hesshang Gong die meer aandacht schenkt aan mystieke en religieuze teksten en commentaar daar op geeft. Eind vorige eeuw zijn twee oudere versies bij opgravingen aan het licht gekomen, resp. de Mawangdui-versies A en B en de oudste nu bekende versie, de onvolledige Guodian-versie op bamboestroken.