Derde Slag om Charkov

Oostfront (Tweede Wereldoorlog)
	Polen · Balkan · Barbarossa · Minsk · Raseiniai · Smolensk (1) · Charkov (1) · Finland · Leningrad · Tichvinoffensief · Moskou · Toropets-Cholmoffensief· Rzjev · Charkov (2) · Stalingrad · Charkov (3) · Koersk · Bagration · Warschau · Laplandoorlog · Wisła-Oderoffensief · Oost-Pruisenoffensief· Pommerenoffensief· Neder-Silezische offensief · Operatie Sonnenwende · Berlijn · Praag

Derde Slag om Charkov
Onderdeel van de Tweede Wereldoorlog
	De situatie aan het front tijdens de Derde Slag om Charkov.
Datum	19 februari - 15 maart 1943
Locatie	Charkov, Sovjet-Unie
Resultaat	Duitse overwinning
Strijdende partijen
Sovjet-Unie	Nazi-Duitsland
Leiders en commandanten
Filipp Golikov; Nikolaj Vatoetin	Erich von Manstein; Theodor Eicke †
Troepensterkte
300.000 manschappen	160.000 manschappen
Verliezen
48.000 gedood, ; 180.000 gewond, ; 19.594 krijgsgevangen	4.500 gedood en verwond[bron?],; 7.000 vermist[bron?]

De Derde Slag om Charkov (Duits: Schlacht bei Charkow, Oekraïens: Третя битва за Харків) was de laatste belangrijke strategische overwinning van Duitsland in de Tweede Wereldoorlog. Het gevecht om de Oekraïense stad vond plaats tussen 19 februari 1943 en 15 maart 1943. Charkov was al op 21 oktober 1941 door de Duitsers veroverd, maar na de Duitse nederlaag in Stalingrad, werd de stad door de Sovjettroepen in februari 1943 heroverd. Onder leiding van Veldmaarschalk Erich von Manstein lanceerden de Duitsers een tegenaanval, waarmee ze de Sovjets terug de stad in dreven. In de stad zelf ontstonden bittere straatgevechten, waarna de Duitsers uiteindelijk zegevierden.