Engelse Burgeroorlog

Engelse Burgeroorlog
Onderdeel van de Oorlogen van de Drie Koninkrijken en de Reformatieoorlogen
William Shakespeare Burtons The Wounded Cavalier: scène uit de Engelse Burgeroorlog, waarin een gewonde cavalier wordt bijgestaan door een puriteinse maagd
Datum	22 augustus 1642 – 3 september 1651
Locatie	Koninkrijk Engeland
Resultaat	Overwinning voor de roundheads Stichting van het Engelse Gemenebest Executie van Karel I van Engeland Ballingschap van Karel II van Engeland
Strijdende partijen
Cavaliers Roundheads
Leiders en commandanten
Karel I van Engeland † Karel II van Engeland Oliver Cromwell Thomas Fairfax
Verliezen
50.700 34.130

De Engelse Burgeroorlog is de oorlogsperiode in de koninkrijken Engeland, Schotland en Ierland tussen 1642 en 1651. Het verwijst naar de twee oorlogen (1642-1646 en 1648-1649) tussen de koningsgezinde aanhangers van Karel I van Engeland, de cavaliers, en de aanhangers van het parlement, de roundheads. Een derde oorlog (1649-1651) tussen de aanhangers van Karel II van Engeland en de verdedigers van het parlement eindigde met een beslissende overwinning van het parlement.

De burgeroorlog stelde het parlement dat voor die tijd veel rechten eiste van de koning, tegenover de koning die niets wilde geven aan het parlement. De onverzoenlijken vochten hun conflict militair uit en het parlement trok aan het langste eind. De oorlogen leidden tot de berechting en onthoofding van Karel I, de verbanning van zijn zoon Karel II en de vervanging van de monarchie en het Hogerhuis door het Engelse Gemenebest (1649-1653) en vervolgens het Protectoraat (1653-1659) onder de heerschappij van Lord Protector Oliver Cromwell. Een belangrijk precedent werd geschapen: de koning kende voortaan het gevaar van te willen regeren zonder parlement.