Eon (god)

In verschillende religies uit de klassieke oudheid was Eon (Oudgrieks: αιων, aiōn, 'lange periode/tijdperk/eeuwigheid'; ook: aeon) een vergoddelijkte personificatie van de tijd. Wellicht komt dit begrip uit het Midden-Oosten. In het archaïsche Griekenland kwam de god van de tijd nauwelijks voor, maar vanaf de hellenistische tijd is deze bekend binnen onder andere het orfisme, mithraïsme en een Alexandrijnse cultus. De god werd aangeroepen in magische teksten. Met name de gnostische religies uit de keizertijd ontwikkelden een uitgebreid systeem van Eonen als voortvloeisels uit God die aan de schepping van de materiële wereld voorafgingen.