Filipijnse verkiezingen 2004

Op 10 mei 2004 werden de Filipijnse verkiezingen 2004 georganiseerd. Er waren op deze dag zowel landelijke als lokale verkiezingen. Landelijk werd gestemd voor de nieuwe president en vicepresident, alle afgevaardigden van het Huis van Afgevaardigden en de helft van de senatoren in het Senaat. Op lokaal niveau werden verkiezingen gehouden voor gouverneur, vicegouverneur en provinciebestuur op provinciaal niveau, voor burgemeesters, locoburgemeesters en stadsbesturen of gemeenteraden op stedelijk of gemeentelijk niveau. In totaal konden de ruim 43,5 miljoen stemgerechtigde Filipino's kiezen uit 50.794 kandidaten voor 17.717 beschikbare posities.^[1] Verantwoordelijk voor de uitvoering van de verkiezingen was het onafhankelijke orgaan COMELEC.

De presidentsverkiezingen werden gewonnen door de zittende president Gloria Macapagal-Arroyo die daarmee werd gekozen voor zes jaar tot 2010 als president met een marge van slecht iets meer dan een miljoen stemmen ten opzichte van haar grootste concurrent de populaire filmacteur Fernando Poe jr.. De nieuw gekozen senatoren en afgevaardigden vormden samen met de 16 tijdens de verkiezingen van 2001 gekozen senatoren het 13e Filipijns Congres. De verkiezingen van 2004 waren opmerkelijk om een aantal redenen. Zo konden de relatief grote aantallen Filipino's als gevolg van de invoering van de Absentee Voting Bill in het buitenland nu ook stemmen. Het was bovendien de eerste verkiezing sinds de EDSA-revolutie in 1986 dat een zittende president zichzelf verkiesbaar stelde. Volgens de Grondwet van de Filipijnen is het niet mogelijk dat een president zich verkiesbaar stelt voor een tweede termijn. Gloria Macapagal-Arroyo was echter niet gekozen als president maar volgde president Joseph Estrada op, die na een corruptieschandaal in 2000 werd afgezet. Het laatste opmerkelijke feit met betrekking tot de presidentsverkiezing was dat de winnende presidentskandidaat en vicepresidentskandidaat voor het eerst sinds de verkiezingen van 1986 van dezelfde politieke partij waren.

1. ↑ Verkiezingsstatistieken National Statistical Coordination Board (NSCB), geraadpleegd op 5 juni 2009.