Jalal ad-Din Rumi

Mohamed (D)Jalal ad-Din (of al-Din) Balkhi Rumi of Roemi (Perzisch: مولانا جلال الدین محمدالبكري البلخي رومی) (Balch, 30 september 1207 – Konya, Balkh 17 december 1273) was een filosoof en dichter van Perzische afkomst^[1] en soefi-mysticus.

Rumi is een van de belangrijkste personen uit de Perzische dichtkunst door zijn religieuze dichten die God prijzen. In religieuze kringen wordt hij ook wel Maulana of Mevlânâ (soms met toevoeging Balkhi naar zijn geboorteplaats) genoemd; dit betekent 'onze meester'. Een bekend werk van Rumi is de Masnavi. Rumi begon rond 1258 aan dit omvangrijke geschrift, maar kon het vanwege zijn overlijden in 1273 niet voltooien. De Masnavi bevat meer dan 25.000 verzen en wordt ook wel de Perzische Koran genoemd.

Rumi was een tijdgenoot van de soefi-mysticus Hadji Bektasj Veli en zijn leraar was de mysticus derwisj Sjems Tebrizi.

↑ Franklin D. Lewis: Rumi: Past and Present, East and West: The life, Teaching and poetry of Jalal Al-Din Rumi, Oneworld Publication Limited, 2008.
Bladzijde 9: How is that a Persian boy born almost eight hundred years ago in Khorasan, the northeastern province of greater Iran, in a region that we identify today as in Asia, but was considered in those days as part of the greater Persian cultural sphere, wound up in central Anatolia on the receding edge of the Byzantine cultural sphere?

[1] Franklin D. Lewis: Rumi: Past and Present, East and West: The life, Teaching and poetry of Jalal Al-Din Rumi, Oneworld Publication Limited, 2008.
Bladzijde 9: How is that a Persian boy born almost eight hundred years ago in Khorasan, the northeastern province of greater Iran, in a region that we identify today as in Asia, but was considered in those days as part of the greater Persian cultural sphere, wound up in central Anatolia on the receding edge of the Byzantine cultural sphere?

[1]