Kisaeng

Kisaeng
Hangul	기생
Hanja	妓生
Herziene Romanisatie	gisaeng
McCune-Reischauer	kisaeng

Kisaeng (ook geschreven als gisaeng), soms ginyeo (기녀) genoemd, waren vrouwelijke entertainers in Korea vergelijkbaar met de Japanse geisha en de hetaerae uit het oude Griekenland. Kisaeng waren geen prostituees, al wordt vaak ten onrecht gedacht dat dit wel het geval was, maar vrouwen die muziek maakten en dansten voor leden uit de hogere (yangban) en koninklijke klasses.

Kisaeng komen voor het eerst voor ten tijde van de Goryeodynastie in de 10e eeuw, waar ze verschillende functies vervulden voor de staat. Vele waren aangesteld aan het hof, maar ook elders waren kisaeng aangesteld. Ze werden getraind in gyobang en onderscheidden zich vaak met hun kennis en kunde van de fijnere kunsten zoals poëzie, voordracht, muziek en dans. Ondanks dit alles behoorden de kisaeng to een van de lagere klassen in de samenleving.

Kisaeng, zowel historische als fictieve, spelen een belangrijke rol in de Koreaanse conceptie van de Joseon dynastie. Kisaeng komen reeds voor in sommige van de oudste overgeleverde verhalen, zoals de geschiedenis van de heldin Chunyang. Hoewel de meeste echte kisaeng reeds lang vergeten zijn, worden sommige nog steeds herinnerd vanwege de waarden, zoals talent en loyaliteit, waar ze voor stonden. Een voorbeeld is de 16e-eeuwse kisaeng Hwang Jin-i.