Koreaanse Oorlog

Koreaanse Oorlog
Onderdeel van de Koude Oorlog
Amerikaanse mariniers bestormen een Noord-Koreaanse bunker
Datum 25 juni 1950 tot wapenstilstandsakkoord bereikt werd op 27 juli 1953. Er is nooit een officieel vredesverdrag ondertekend. Het conflict houdt formeel aan tot op vandaag.
Locatie Koreaans Schiereiland
Resultaat Staakt-het-vuren; afgesloten in de gedemilitariseerde zone; Overigens vooral een Status quo ante bellum
Casus belli Noord-Koreaanse invasie van Zuid-Korea.
Territoriale
veranderingen
controle van Noord- en Zuid-Korea
Strijdende partijen
Verenigde Naties (Kapitalistische staten):

Vlag van Australië Australië
Vlag van België België
Vlag van Canada 1921-1957 Canada
Vlag van Colombia Colombia
Vlag van Ethiopië (1897-1935 en 1941-1974) Ethiopië
Vlag van Filipijnen Filipijnen
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Griekenland (1822-1970 en 1975-1978) Griekenland
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
Vlag van Luxemburg Luxemburg
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland
Vlag van Thailand Thailand
Vlag van Turkije Turkije
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Verenigde Staten
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Zuid-Afrika


Medische staf:
Vlag van Denemarken Denemarken
Vlag van India India
Vlag van Italië Italië
Vlag van Noorwegen Noorwegen
Vlag van Zweden Zweden


Andere steun:
Vlag van Taiwan Taiwan
Vlag van Cuba Cuba
Vlag van El Salvador El Salvador
Vlag van Japan Japan
Vlag van Spanje Spanje

Communistische staten:

Vlag van Noord-Korea Noord-Korea
Vlag van China China
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie Medische staf:
Vlag van Tsjecho-Slowakije Tsjecho-Slowakije
Vlag van Hongarije Hongarije
Vlag van Bulgarije Bulgarije
Vlag van Duitse Democratische Republiek DDR
Vlag van Polen Polen


Andere steun:
Vlag van Mongolië Mongolië

Leiders en commandanten
Vlag van Zuid-Korea Syngman Rhee

Vlag van Zuid-Korea Chung Il Kwon
Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Douglas MacArthur
Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Mark W. Clark
Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Matthew Ridgway
Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Harry Truman

Vlag van Noord-Korea Kim Il-sung

Vlag van Noord-Korea Choi Jong Kun
Vlag van Noord-Korea Kim Chaek
Vlag van China Mao Zedong
Vlag van China Peng Dehuai
Vlag van Sovjet-Unie Jozef Stalin

Troepensterkte
Totaal: 941.356 – 1.139.518

Zuid-Korea 590.911
Verenigde Staten 480.000
Verenigd Koninkrijk 63.000[1]
Canada 26.791[2]
Australië 17.000
De Filipijnen 7000
Turkije 5455[3]
Nederland 4748[4]
Frankrijk 3421
België 3171
Nieuw-Zeeland 1389
Thailand 1294
Ethiopië 1271
Griekenland 1263
Colombia 1068
Zuid-Afrika 826
Luxemburg 78

Totaal: 1.066.000

Noord-Korea 260.000
Volksrepubliek China 780.000
Sovjet-Unie 26.000

Noot: Alle cijfers kunnen variëren volgens de gebruikte bron. Deze cijfers geven de grootste ontplooiing weer. De groottes van de legers wijzigden gedurende de oorlog.

Verliezen
Totaal 178.405 doden, 32.925 vermisten en 566.434 gewonden[5]

Details
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea:[6]
137.899 doden
450.742 gewonden
24.495 vermisten
8.343 krijgsgevangenen
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten:[6]
36.940 doden
92.134 gewonden
3.737 vermisten
4.439 krijgsgevangen
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk:[6]
1.078 doden
2.674 gewonden
179 vermisten
977 krijgsgevangenen
Vlag van Turkije Turkije:[6]
741 doden
2.068 gewonden
163 vermisten
244 krijgsgevangenen
Vlag van Australië Australië:[6]
339 doden
1.216 gewonden
3 vermisten
26 krijgsgevangenen
Vlag van Canada 1921-1957 Canada:[6]
312 doden
1.212 gewonden
1 vermiste
32 krijgsgevangenen
Vlag van Frankrijk Frankrijk:[6]
262 doden
1.008 gewonden
7 vermisten
12 krijgsgevangenen
Vlag van Griekenland (1822-1970 en 1975-1978) Griekenland:[6]
192 doden
543 gewonden
3 krijgsgevangenen
Vlag van Colombia Colombia:[6]
163 doden
448 gewonden
28 krijgsgevangenen
Vlag van Thailand Thailand:[6]
129 doden
1.139 gewonden
5 vermisten
Vlag van Nederland Nederland:[7]
122 doden
645 gewonden
5 vermisten
Vlag van Suriname Suriname:[6]
2 doden
Vlag van Ethiopië (1897-1935 en 1941-1974) Ethiopië
121 doden
536 gewonden
Vlag van Filipijnen Filipijnen:[6]
112 doden
229 gewonden
16 vermisten
41 krijgsgevangenen
Vlag van België België:[6]
99 doden
336 gewonden
4 vermisten
1 krijgsgevangenen
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Zuid-Afrika:[6]
34 doden
9 krijgsgevangenen
Vlag van Nieuw-Zeeland Nieuw-Zeeland:[6]
23 doden
79 gewonden
1 vermiste
Vlag van Noorwegen Noorwegen:[6]
3 doden
Vlag van Luxemburg Luxemburg:[6]
2 doden
13 gewonden
Totaal 367.283–750.282 doden en 686.500–789.000 gewonden
Details
Vlag van Noord-Korea Noord-Korea:[8]
215.000-350.000 doden
303.000 gewonden
120.000 vermisten of krijgsgevangenen
Vlag van China China:
(Chinese bronnen):[9]
152.000 doden
383.000 gewonden
450.000 gehospitaliseerd
4.000 vermisten
21.300 krijgsgevangenen
14.190 overgelopen
Amerikaanse schattingen:[8]
400.000+ doden
486.000 gewonden
21.000 krijgsgevangenen
Vlag van Sovjet-Unie Sovjet-Unie:[10]
282 doden
1381 gewonden
Burgers gedood of gewond (totaal Korea):
2 miljoen (geschat)[11]

De Koreaanse Oorlog of Koreaoorlog is een in het Westen gebruikte naam voor een tussen 1950 en 1953 uitgevochten oorlog tussen het communistische Noord-Korea en het prowesterse Zuid-Korea. Noord-Korea werd in de oorlog militair ondersteund door de Volksrepubliek China en de Sovjet-Unie. Zuid-Korea werd gesteund door de Verenigde Naties en ontving militaire bijstand van diverse VN-landen, onder leiding van de Verenigde Staten.

De directe oorzaak van het conflict lag in de na de Tweede Wereldoorlog doorgevoerde deling van het in 1910 door het Japanse Keizerrijk geannexeerde Keizerrijk Korea. Het noordelijk deel werd door de Sovjet-Unie bezet en het zuidelijk deel door de Verenigde Staten. Als scheidslijn werd de 38e breedtegraad genomen. De opdeling zou tijdelijk zijn, maar beide delen ontpopten zich al snel tot een eigen entiteit. Het noordelijk deel werd communistisch en het zuiden mocht zich - slechts in naam - democratisch noemen. Van een op vreedzame wijze samengaan van beide delen was al snel geen sprake meer en beide delen overwogen met militair geweld het andere deel in te nemen.

Na diverse grensconflicten begon de oorlog op 25 juni 1950 met een invasie van Noord-Korea op het zuiden en eindigde op 27 juli 1953 met een wapenstilstand, zonder dat een echte winnaar tevoorschijn was gekomen. De nieuwe scheidslijn kwam nabij de 38e breedtegraad te liggen. Er is sindsdien geen vredesverdrag gesloten, waardoor het conflict formeel nog steeds voortduurt. De Koreaanse situatie was lang een onderdeel van de Koude Oorlog.

  1. On This Day 29 August 1950 from The BBC. Gearchiveerd op 7 maart 2023.
  2. The Korean War at Veterans Affairs Canada
  3. Korean War Educator: Brief Account of the Korean War. Gearchiveerd op 6 mei 2023.
  4. III. THE NETHERLANDS DETACHMENT UNITED NATIONS (NDVN), korean-war.com
  5. Het aantal doden, vermisten en gewonden varieert van bron tot bron. Zie deze website voor een spreiding van de getallen. Gearchiveerd op 31 juli 2022.
  6. a b c d e f g h i j k l m n o p q (ko) Casualties of Korean War, Koreaans ministerie van Defensie. Gearchiveerde versie van 20 januari 2013.
  7. Korea-oorlog (pdf), Nederlands Instituut voor Militaire Historie. Gearchiveerd op 29 juli 2017.
  8. a b Michael Hickey, The Korean War: An Overview. BBC, 21 maart 2007. Bezocht op 17 mei 2014.
  9. Xiaobing Li, A History of the Modern Chinese Army. Lexington: University Press of Kentucky, 2007, pagina 111.
  10. Ceasefire at Panmunjom, 27 July 1953: Casualties, Australian Department of Veterans' Affairs. Bezocht op 17 mei 2014.
  11. US cuts Korean war deaths, BBC News, 5 juni 2000. Gearchiveerd op 2 juni 2023.

© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search