Leger van Vlaanderen

Met Leger van Vlaanderen (Frans: Armée de Flandre) wordt soms ook het Franse leger bedoeld dat de Nederlanden moest veroveren. Zie het artikel Vlaanderen (Franse provincie).

Het Leger van Vlaanderen (Spaans: Ejército de Flandes) was het leger van de Spaanse koning in Spaanse Nederlanden. Het werd onder andere ingezet gedurende de Tachtigjarige Oorlog en de Dertigjarige Oorlog. Door de jaren heen varieerde het aantal manschappen, op het hoogtepunt in 1640 bestond het uit 88.280 man. Naast een groot deel infanterie was er een kleiner deel cavalerie. De manschappen kwamen niet alleen uit Spanje, maar ook uit de Zuidelijke Nederlanden, Italië, Bourgondië, Engeland en uit Duitse staten. In Nederlandse verhalen worden de Zuid-Nederlanders vaak 'Walen' genoemd (omdat zij of hun aanvoerders ook wel Frans spraken). Verder worden ze allemaal bestempeld als 'de Spanjaarden'. Het grote aantal soldaten drukte zwaar op de Spaanse schatkist waardoor het uitbetalen van soldij zeer onregelmatig gebeurde. Dit leidde geregeld tot muiterijen in het leger waarbij soldaten, al dan niet met toestemming van hun bevelhebber, overgingen tot brandschatting en plundering. Na 1648 werd de omvang van het leger sterk gereduceerd. In 1706 werd het opgeheven.