Parijse studentenrevolte

In mei 1968 brak vanuit een studentenopstand een algemene staking uit, verspreid over heel Frankrijk, de Parijse studentenrevolte genaamd. Ook in andere landen waren er grootschalige protesten. Al snel namen de gebeurtenissen bijna revolutionaire vormen aan, tot het protest uiteindelijk uitstierf, na onderdrukking door de overheid. De manifestaties waren uniek omdat ze niet uitgingen van een bepaalde bevolkingsgroep, maar etniciteit, cultuur, klasse en leeftijd overstegen.

De proteststakingen waren met name gericht tegen de "oude maatschappij" en de traditionele moraliteit, waarbij vooral het onderwijssysteem en het gebrek aan werkgelegenheid bekritiseerd werden. In Parijs ontstonden er straatgevechten tussen betogers en politie. President Charles de Gaulle schreef uiteindelijk op 23 juni 1968 nieuwe parlementsverkiezingen uit, om de gemoederen te bedaren. De protestacties namen af, en tegen alle verwachtingen in scoorde de partij van de Gaulle hoger dan ooit tijdens de verkiezingen.

1968 was internationaal een onrustig jaar, maar zonder blijvende politieke veranderingen. De gebeurtenissen hadden echter wel een enorme sociale impact. Mei 1968 wordt als een kantelmoment gezien van de oude, conservatieve maatschappij met haar moralistische idealen, op vlak van religie, patriottisme en respect voor autoriteit, naar een meer progressieve maatschappij die individualisme en meer sociale vrijheid propageert.